Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Zie, het wakker geworden jongske, met zijn frissche koontjes door den slaap gekleurd, het lacht en kraait zijn lieven vader weer toe. "Sust sust Fritsje, stil! geen leven maken mijn kleine man!" zegt Philip, en neemt het blondkopje uit de wieg, dien lieven kleinen mol!
"Dien kan je dadelijk krijgen," riep Blondkopje, bij wien het nu de spuigaten uitliep, haar driftig toe, terwijl hij een liniaal greep, die juist binnen zijn bereik lag, en er allerlei dreigende bewegingen voor de oogen van zijn plaaggeest mee ging maken. Deze, die even rap met de hand als met de tong was, had weldra een andere liniaal gepakt. Daar stonden ze nu tegenover elkaar.
De kleine jongen liet er zich maar al te graag voor vinden, zoo'n ijdeltuit! Zijn moeder knorde er over, maar het kwaad was geschied zoo trotsch als een pauw liep hij rond, als hij zijn mooie pakje aan had. Vandaag haalde de kindermeid 't ook voor den dag, tot groot plezier van Blondkopje. Hij had er al één arm in, toen zijn groote zus binnenkwam.
Je kunt er je geen denkbeeld van maken hoe 'n algemeene verteedering er plaats had. Ook voelden de kleine jongens, die nummer één van de klas waren geworden, zich bevrijd van de dwaze waanwijsheid, die hen zoo belachelijk maakte. Wat deed ons Blondkopje onderwijl? Na dien prettigen middag was hij aan 't kibbelen geraakt met het zusje, dat een jaar ouder was dan hijzelf.
Moeder zou gelei maken: een gebeurtenis van belang voor 't heele gezin en niet 't minst voor de kinderen. Om je de waarheid te zeggen, was Blondkopje wel wat lui. De toovenaar bemerkte dit dadelijk aan de manier, waarop hij zijn boek heen en weer draaide, zoodat 't meest ondersteboven vóór hem kwam te liggen. Zijn gedachten waren klaarblijkelijk meer bij de gelei, dan bij zijn les.
Iedereen noemde hem nu bij den naam, waarmee hij gedoopt was, en zoo stond hij dus, in 't vervolg, allerwegen bekend als: de brave, kleine Jan! Er was eens een lief kind, dat wel iedereen gelukkig zou willen maken. Hij had groote, blauwe oogen en zulk mooi, blond haar, dat men hem in 't heele land niet anders dan Blondkopje noemde.
Ons Blondkopje ging dien avond met een tevreden hartje naar bed, na wel duizend liefkoozingen van de gansche familie te hebben ontvangen, en vroeg zich bij 't inslapen nòg af, wanneer hij toch wel zoo groot en sterk als een man zou wezen.
Kinderen, die nog niet wisten wat een koekje was, maakten nu kennis met dit merkwaardige product van menschelijk vernuft en, wat nog nooit gebeurd was, niemand ging dien dag zonder eten naar bed. Wat een triomf voor Blondkopje! Maar hij wist er niets van. Een groot vraagstuk nam hem op dit oogenblik geheel-en-al in beslag.
De sijsjes sprongen nog lustig heen en weer, maar zij waren er ook niet voor geschapen om wat te leeren, die arme, kleine diertjes! Een kwartier later kende Blondkopje zijn les en prompt ook. Hij was dolblij en liep de goede fee achterna om 'm voor haar op te zeggen. Onderwijl had er een groote ommekeer op de heele aarde plaatsgehad.
Blondkopje probeerde 't, maar stond weldra met zijn mond vol tanden. "Kind, je doet mij verdriet," sprak de kleine fee en ging heen, terwijl ze een traan wegwischte. Blondkopje keerde beschaamd naar zijn boek terug en begon nu met ernst te leeren. Hij deed zijn best niet meer aan andere dingen te denken en zijn beentjes in rust te houden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek