Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Daarom, mijn beminden, weest getroost en blijmoedig in den Heer, en laat ons danken voor de groote teekenen en wonderen, die Hij begonnen is onder ons te doen.... Uw banden zijn mijn banden; uw blijdschap is mijn blijdschap; zoodat ik tegelijk met u lijd en met u blijde ben.« Ziehier hoe Luther met zijn Nederlandsche vrienden meevoelde. Hij heeft ook een mooi lied gedicht »Op de twee martelaren.«
Reeds fonkelden de sterren aan den nachtelijken hemel, voordat zij hare zelfbeheersching teruggekregen had, en kalm genoeg was om naar haar vader terug te gaan, en hare plaats aan zijne zijde in te nemen. Dat was haar plicht, daar moest zij haar leven aan wijden, en om der waarheid getrouw te zijn, nu de hartstochtelijkheid harer droefheid voorbij was, nam zij blijmoedig hare taak weer op.
O dierbare minnaar, waarover ik eerst Meer dan over ieder ander blijmoedig was, En die thans in den hemel is bij Hem, Die ons schiep, zie heb medelijden Met mij, die voor anderen U niet kan vergeten: doe mij gevoelen, Dat de vlam niet is uitgebluscht, Die voor mij U verteerde, En erlang daar voor mij het wederzien.
"Weet gij wat ik geloof?" fluisterde zij, "mama heeft zeker een Kerstboom ontstoken; er schijnt zulk een helder licht onder de deur door." Hij staarde in de donkere oogen, die zoo kinderlijk blijmoedig tot hem opzagen. "Spoedig," smeekte zij, "grootmama gaat toch niet mee; zij mag immers den Duitschen Kerstboom niet lijden."
Ik wil u thans niet uiteenzetten, hoe dwaas gij daarmee handelt maar als vriend u raden, dat gij uw toorn laat varen en al uw haat en dat Sophronia mij wordt teruggegeven, opdat ik blijmoedig als uw bloedverwant vertrek en leef.
Bij het afstappen liep er een priester op hem toe, die hem omhelsde en tot driemaal toe zijn kleed aanraakte, »alsof het een reliquie van den grootsten heilige was«, zooals Aleander grimmig naar Rome schreef. Getroffen liet Luther zijn groote, klare oogen over de menigte gaan. »God zal mij bijstaan,« hoorde men hem, als ter geruststelling, met een blijmoedig gezicht zeggen.
Ware het niet om mijn kinderen geweest, ik had mij zelve van kant gemaakt: de kleine Ulrich zag uw vlag van den toren wapperen; blijmoedig stak hij zijn kleine armpjes uit en riep met kinderlijke vreugde: "Bruck! Bruck!" Wij kwamen in de legerplaats van Lopez: de legerhoofden hielden een kort gesprek en.... het overige is u bekend!"
Dat Claudine Verburg hare hand schonk aan een waardig kunstschilder, zelfs al was zijne fortuin nog niet gemaakt, dát kon er door, daarmee zou zij niet in de opinie zijn gedaald, en ware het tegengeloopen, zij had, fier en blijmoedig, lief en leed met hem kunnen deelen; maar ik was nu eenmaal geen waardig schilder, ik begon reeds de hoop op te geven het eenmaal te zullen worden.
Eindelijk zeide Tom: "Kijk eens, Huck, aan deze zijde der rots zijn voetstappen en kaarsvet op de klei, doch niet aan den anderen kant. Ik weet, dat het geld toch onder de rots is. Ik ga de klei eens opgraven." "Dat is zoo gek nog niet bedacht, Tom!" zeide Huck blijmoedig. Toms mes van "echt" staal werd voor den dag gehaald, en hij had geen vier duim gegraven of hij krabbelde op hout.
Ik hoop, dat uw welwillendheid zoo groot zal zijn niet te zullen dulden, dat ik door zulk een en door zoodanige liefde den dood als loon ontvang, maar dat gij met een blijmoedig antwoord en vol gratie mijn geest zult versterken, welke geheel verschrikt siddert bij uw aanblik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek