United States or Botswana ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ik heb indertijd ook een don Lopez gekend," zeide Rodolphe; "hij handelde in sigaretten en chocolade uit Bayonne; hij was misschien wel familie van den uwe.. Doch lees verder ...." Bij het einde van het tweede hoofdstuk viel de dichter Carolus in de rede: "Begint u nog geen keelpijn te krijgen?" vroeg hij.

"Dus nieuwe aanvallers!.... Ha! daar wordt de marsch geblazen en Lopez trekt hen met zijn ruiters te gemoet." "Ik ben maar blijde dat het de schapen van Göbel niet zijn," zeide Beckman: "doch hoe zullen wij al dat volk wederstaan?"

Zij ontmoetten elkaar en weldra waren zij aan het vechten. Het gevecht duurde zeer lang, zij vielen beurtelings met veel kracht en behendigheid op elkaar aan. De overwinning bleef echter aan de zijde van don Lopez, die op een gegeven oogenblik mijn meester doorstak en zeer tevreden wegging nu hij zich zoo schitterend had gewroken.

Rodolphe meende zich te kunnen herinneren, dat hij stukken hoogdravende philosophie over den zelfmoord, door genoemden Lopez, den held van den roman, uitgesproken, gehoord had en antwoordde op goed geluk af: "De groote figuur van don Lopez is zeer gewetensvol bestudeerd het doet je onwillekeurig denken aan de Profession de foi du vicaire savoyard ; de beschrijving van den muilezel van don Alvar bevalt mij uitstekend en herinnert aan een schets van Géricault . Het landschap geeft heele mooie lijnen; en wat de denkbeelden betreft, dat is zaad van Jean Jacques Rousseau, gezaaid op den bodem van Lesage.

Tegen half twaalf stond hij op en kleedde zich aan; vervolgens ging hij uit en zeide dat ik hem niet behoefde te volgen. Ik was echter te nieuwsgierig om te weten hoe het zou afloopen, zoodat ik het toch deed. Ik volgde hem tot op het St. Jeromeplein, waar ik don Lopez de Valesco reeds zag wachten. Ik verborg mij om beiden te kunnen bespieden.

Hij zwichtte dus, gaf zijn toestemming aan den voorslag en omhelsde de beide Oversten tot een teeken van verzoening. Straks werd al wat hand- en tastbaar was in het slot buiten de poorten gebracht en aldaar naar evenredigheid onder het krijgsvolk verdeeld, waarna, volgens de overeenkomst, die deze reis niet geschonden werd, Lopez en Nunez met hun krijgsbenden aftrokken.

Heeft hij je goed onthaald?" vroegen Marcel en Schaunard. "Ja, maar het heeft me heel wat gekost." "Wat? Heeft Carolus je laten betalen?" vroeg Schaunard met stijgende verontwaardiging. "Dat niet, maar hij heeft me een roman voorgelezen, waarin don Lopez en don Alvar de hoofdpersonen zijn en de jeune premiers hun geliefden Engel of Demon noemen." "Ontzettend!" riepen alle bohémiens in koor.

Behalve de spaansche plantage Calixto Lopez, bezocht ik nog bloeiende spaansche bezittingen te San Luis, Padron, Santiago, Pinar del Rio, enz.

Toch ontbreken ook de vroolijke, sierlijke liefdesliedjes niet in dezen bundel, zooals bv. »Muy más clara que de luna« van Juan de Meux, of »Pensamienti, pues mostrays«, van Diego Lopez de Haro. Maar ook deze ontaarden in een wijsgeerige verhandeling, en het teedere gevoel, waaruit zij geboren zijn, en waarvan hun aanvang getuigde, loopt uit in vervelende en onbeteekenende redeneeringen.

Eindelijk zijn wij van onze aanvallers verlost. Ik wist wat mij als geneesheer te doen stond. Wij spoeden ons naar het hospitaal, en ontmoeten onderweg den gouverneur, den dapperen kolonel don Ventura Lopez Nuño, kalm en ernstig, hoewel zijn donkere oogen flikkeren van toorn. In het hospitaal vinden wij werk genoeg. De juramentados hebben, aan dooden en gewonden, vijftien slachtoffers gemaakt.