United States or Vatican City ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het was nog altijd dezelfde bleeke, ziekelijke knaap, en het scheen, dat hij nu nog bleeker zag in dat roode fluweelen wambuis, waarover een mantel van dezelfde kleur en stoffage was geslagen, met gouden galons geboord, en welken hij, zoodra hij de zaal binnentrad, aan zijn kamerdienaar Karel overreikte.
In den regel zien zij er bleeker uit dan haar engelsche zusters; minder geanimeerd ook; ze spreken langzamer, haast ietwat afgemat.
Juist zou Pennewip 'n begin maken met de akte van beschuldiging, toen de bel ging... nogeens... "'t was f'r ons" en de arme delinkwent trad de kamer in. Hy was nog bleeker dan gewoonlyk, en er was reden toe want er waren vreemde zaken met hem gebeurd sedert Fancy hem opnam en meevoerde...
Met bleeke gezichten zaten de geestelijken in 't rijtuig, maar de predikant aan 't venster, in dien lichten zomernacht, zag nog veel, veel bleeker. Ach, kapitein Kristiaan! De predikant hief den arm op en wilde den reus een geweldigen slag in zijn grof, dom gezicht geven, maar hij bedwong zich.
Op het benedendek zat onze vriend Tom met zijne armen over elkander, en keek van tijd tot tijd angstig naar een groep aan den anderen kant van de boot. Daar stond de bevallige Evangeline, een weinig bleeker dan den vorigen dag, maar anders zonder eenig spoor van het ongeluk dat haar getroffen had.
De twee roeiers waren Pieter en Aelbert Bleeker, die zich, beschermd door de duisternis, naar den vijand spoedden, om hun te berichten, dat Saardam thans geheel van troepen ontbloot en dus eene gemakkelijke prooi geworden was. Met het verradersloon in den zak keerden zij na middernacht terug.
Zijn handen Beven verlamd en bleeker dan het blad van Peppels in voorjaarswind; een leedge woordstroom Gudst uit zijn dwazen stotterenden mond Als water uit een leibuis. GUIDO: Lieve Bianca, Hij is uw aandacht noch de mijne waard.
Het was niet bleeker en maar weinig magerder dan in den herfst; maar er lag een vreemd, doorzichtig waas over verspreid, alsof het sterfelijke zachtkens werd afgeschud, en het onsterfelijke zich met een onbeschrijfelijk roerende schoonheid in het zwakke lichaam openbaarde.
Hij vervolgde haar; wat zoû hij haar doen? ... Dikwijls keek Mathilde in deze dagen weêr naar het portret van haar moeder, droever en bleeker elken dag. De straffe rimpels van de neusvleugels tot de mondhoeken prentten zich dieper in het gezicht van de vroeg gestorvene.
Na enkele minuten kwam Alan Campbell binnen; zijn gezicht was ernstig en bleek, nog bleeker door het koolzwarte haar en de donkere wenkbrauwen. Alan, het is vriendelijk van je, dat je gekomen bent. Ik ben er je dankbaar voor. Ik had mij voorgenomen nooit meer bij je in huis te komen, Gray. Maar je schreef, dat het een levenskwestie was. Zijne stem klonk hard en koud.