Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
De schel klonk door de gang, brutaal en bevelend. "Mevrouw," zeide Frederik de oppasser, "daar is een vrouw om u te spreken. Zij zegt dat zij niet weg zal gaan, vóór zij u gesproken heeft, en.... het is misschien beter dat u maar gaat, dan dat ze.... schandaal maakt," voegde hij er zacht bij. Renée rees haastig op. "Maar ik wil haar immers wel spreken, Frederik", antwoordde zij met zacht verwijt.
Onderweg werden wij door een onverwachten regenbui overvallen, en ik haastte mij, tante's regenscherm in staat van actie te brengen. Op hetzelfde moment, dat het haakje over de pal knipte, klonk een luid, bevelend geschreeuw achter ons.
Opgewonden menigten zaten hun in minder dan geen tijd op den hals, hun om duizenderlei redenen bevelend uit te scheiden, hen bevelend te stoppen zonder éénige reden kakelende, verwarde, veelsoortige menigten. Het gebouw dat ze bouwden was te hoog dat kon onmogelijk veilig zijn.
«Venga par aqui, caballero!" stoorde bevelend bijna de soldatenstem der padrona; «aqui, par aqui," riep ze met de hand op de zitting van den stoel kloppend, die nu ledig was aan haar zij. Kom hier, mijnheer.
Zij sloegen St. John's Road in, liepen het nauwe straatje door dat bij Sadler's Wells Theatre eindigt, door Exmouth Street en Coppice Row, langs het poortje opzij van het armhuis, over de klassieke plaats, die eens den naam droeg van Hockley-in-the-Hole, vandaar naar Little Saffron Hill en zoo naar Saffron Hill the Great, waar de Vos met vlugge stappen doorheen holde, Oliver bevelend vlak achter hem te blijven.
En de vrienden en aanhangers van Texar zouden voorzeker van dien ommekeer der gevoelens en de gemoederen gebruik gemaakt hebben, om zich aan daden van geweld tegen James Burbank over te geven, wanneer de Spanjaard zelf hen niet weerhouden had. »Laat af!" sprak hij bevelend. En toen zijne makkers hem verwonderd aankeken, vervolgde hij: »Laat begaan!
Zij slaakte een juichenden kreet, klaar als een gouden galm van geluk, die zich verloor in de lichte lucht. En toen ijlde zij, licht als een nymf, vooruit, ijlde zij, ijlde vooruit, weêrhield de slaven met haar bevelend gebaar en riep, terwijl zij de armen hoog wierp en hare sluiers wemelden om haar rond: Eindelijk! Eindelijk! Mijn bruidegom!
»Breng hem weg, juffrouw Mann!« zei Mr. Bumble bevelend. »Hier moeten de Regenten van in kennis worden gesteld, juffrouw.« »Als de heeren maar begrijpen, dat ik het niet helpen kan,« klaagde juffrouw Mann patetisch. »Dat zullen ze begrijpen, juffrouw, ze zullen ingelicht worden omtrent den waren stand van zaken,« zei Mr. Bumble. »En breng hem nu weg; ik word er ziek van als ik hem aanzie.«
Werkelijk, het was Koning Arturs stem, betuigden in hoogste verwondering Assentijn en de ridders van Tafel-Ronde. Er was geen twijfelen aan! Het Wonder sprak met koninklijke stem dringend, bevelend uit de gouden trompet! Gawein bloosde als een knaap. En boog het hoofd. Toen riep hij luide; Morgen, voor dauwe en dage, tijg ik ter queste uit, zoo helpe mij Sint Michiel!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek