Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Ze reikte haar het sleutelken van hare geldkist over en zei: In 't bovenste laagje ligt een kleine beurze met goudmunt. Neem die, en breng me die. Werktuigelijk ging Goedele en kwam met het beursje terug. Ursule liet de rinkelende stukken overeen neerschuiven in haren schoot en begon ze zorgelijk te tellen.
In 't flauwe gloren der lamp, schudde hij 't beursje ledig op de tafel ... zijn oogen flikkerden, zijn dikke, gele handen scharrelden koortsig met zwart-gerande nagels in 't geld ... tellend ... briefje voor briefje platstrijkend en beduimelend om zeker te zijn dat geen twee bankjes aan elkaar kleefden ... Hij vergat Trees en Lowis ... en de heele wereld ... er was geld ... geld ... wel vierhonderd frank ... Er moest méer zijn ... ze had er veel van opgezopen ...
Vlugge schreden klonken achter hem, en zich omkeerende, blikte hij in het van vreugde stralende gelaat zijner zuster. "Daar, Army!" zeide zij blozend, en legde een sierlijk zijden beursje in zijne hand. "Ik heb het waarlijk niet noodig; neen, wezenlijk niet; waarvoor toch? En nu zult gij niets aan mama zeggen; niets, nietwaar?"
Weldra begon zij belang in het werk te stellen, want haar plat beursje werd dik en rond, en de kleine schat, die Betsy in staat zou stellen den volgenden zomer naar buiten te gaan, groeide langzaam maar zeker aan. Slechts één ding belette haar volkomen tevreden te zijn, en wel, dat zij het niet naar huis schreef.
Ze vertelde, dat ze, zich even was gaan overtuigen of haar beursje met geld nog in haar mantelzak zat de kleeren hingen aan kapstokken in de gang en dat ze haar beursje ledig gevonden had. "De gulden was er vast uit gestolen", snikte ze hartstochtelijk. Het kind was wanhopig.
Zie, zij zit weder in haren leuningstoel; de weinige toestel, voor het avondmaal der kinderen vereischt, is al weggeborgen. IJverig vat zij de naald op, en echter, het is of het werk niet vlotten wil. "Dat hij weêrom ware!" denkt zij. En ze haalt een klein beursje uit den zak, en zij telt de weinige guldens, welke er nog zijn, over; en zij werpt een' blik op de pendule: al digt bij half negen ure?
Treite tastte en schudde al zijne zakken uit om te toonen dat hij geen roode munt meer op zich had, maar Manes stak dan zelf nog overal de handen in en poorde over Treite's lijf en bepootelde hem al buiten en deed hem nog de voering overkeeren van al wat hij voor kleeren aanhad. 't Geld hertelde hij en knoopte het met een mistevredenen grol in een beursje dat hij wegborg.
En ze was verder gegaan, om inkoopen te doen. Toen hij klaar was, bleek van 't werk, trok hij aan de bel. De meid maakte open. Achter in de gang kwam zij zelf, in haar peignoir. Ze wroette in 't beursje, haperde, omdat-ie d'r aankeek. Ze schrikte van z'n geelbleek gezicht, van dichtbij, dat van 'n teringlijder.
Reeds tastte ik naar mijn beursje, om mijne bewering waar te maken, toen een der vriendelijkste heeren zich ten halve van zijn bed verhief, en riep: »Wat mot je!« Iet of wat stotterend zeide ik, met een lichte buiging: »Mijn naam is Stoke.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek