United States or Kyrgyzstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar straks zal de Heere Jezus zelf komen, om jelui af te straffen." De deur ging open, en binnentrad: de bovenmeester, een volslagen atheïst, die van den heelen godsdienst niets weten wou. Aanstonds waren de bengels op hun plaats en zaten doodstil. Zijn tegenwoordigheid was genoeg, om alle duivelskunsten te bezweren. Maar nu is de vraag: Wie was de duivel, die in het lokaal heerschte?
Hij es gestorven te gevolge van 'n verhitheid, in den oesttijd. Om ons heen hadden zich van lieverlede de andere bengels in een troepje geschaard, benieuwd om te weten wat die vreemde meneer aan hun makkertje wel te vertellen had.
De bloedverwanten gaan achter het lijk; van lieverlede voegen al de dorpsbewoners zich bij hen; een heele reeks van in lompen gehulde bengels, sluit blootshoofds en zonder schoenen, den optocht. Het kerkhof is aan het andere uiteinde van la Courteille gelegen.
"Kom, kom, kleine meid," zei pa, "Julia zal wel gauw terugkomen; ze vond het zeker frisscher op het dak dan op den zolder. Ze zal zoo gauw geen ongeluk krijgen." "Och ja, maar ... paatje, Hans en Bob zijn er ook niet." "Hans en Bob zijn toch geen poesjes, die zijn toch niet op het dak geklauterd? Kom, kom, vrouwtje, maak je toch zoo angstig niet. De bengels zullen zich zeker verstopt hebben."
Bert en Bruno hadden thuis al zoo vaak gehoord, hoe onbetrouwbaar die berichten waren, dat zij in hun jongenswijsheid meenden, de menschen daarvoor toch eens te moeten waarschuwen. En toen er nu weer zoo'n biljet was aangeplakt, slopen de onnadenkende bengels naar hun zolderkamertje, namen een vel papier en, na oneindig veel hoofdbrekens, verscheen daar eindelijk een achtregelig versje op.
Mijn twee bengels van 11 en 12 jaar, met wie ik, destijds weduwnaar, de slaapkamer deelde, hadden de gewoonte hun schoenen altijd zoo slordig buiten de deur te zetten, dat ik er iederen avond over struikelde. Vermaningen noch straffen hielpen, zelfs niet het in den slaap wekken en uit hun bed halen van de beide boosdoeners.
Gekapt, gekleed konden zij nog als bengels doen achter de scæna; geschoeid met den soccus werden zij plotseling comoedi, tooneelspelers, artiesten, waren zij Grieksche hetæren, waren zij de beide Bacchides. Liepen zij nu ook op elkander toe met den tooneelpas, dien de soccus eischte, niet zoo wijd als de tragici loopen, maar wijder en rhythmischer dan wie ook loopt in het gewone leven.
»Wat ben jelui allemaal vroeg,« zei hij. »We hadden immers afgesproken zes uur, en 't is er nog tien minuten voor. En de wagens zijn ook al present?« »Ja meester, wij komen op tijd,« zei Harms. »De bruine wordt al ongeduldig; zullen we maar beginnen met die bengels in te laden?« »Gaat je gang maar, mannen!« Toen liet meester de kinderen bij groepjes van vijf of zes door 't hek gaan.
Hij riep den eerste den besten tot zich en begon met het weinige Arabisch, dat hij kende, uit te kramen. De eersten dier bengels, tot wie de zeeman zich wendde, wisten op zijne vragen geen antwoord te geven.
Karel stond nog aan de voordeur met Mina te redeneeren, toen hij ons zag aankomen. Hij proestte het uit van lachen, en o, wat keek Mina boos, toen zij bemerkte, wat er gebeurd was. »O, jullie ondeugende bengels! Dat is afgesproken werk! Wil jij wel eens gauw mijne muts afzetten en dien boezelaar afdoen!»
Woord Van De Dag