Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Laat ons geduld oefenen. Zoo zij het, beaamde Balthasar. Ik heb nog meer te vertellen, vervolgde Ben-Hur, nog grootere dingen. Wij waren op weg naar Naïn. Vlak bij de poort kwamen wij een begrafenisstoet tegen. De Nazarener bleef staan om de treurenden te laten voorbijgaan. Eene vrouw volgde bitter schreiende. Ik zag dat hij door medelijden bewogen werd. Hij trad op haar toe, en sprak haar aan.
Zoo ge u terzijde van hem stelt, zal hij niets zeggen. Eerst ten leste, als hij op 't punt is, om te vertrekken, kunt ge hem vragen, welken voorloop hij heeft gehad. Een enkel maal grijpt u de man, die den voorloop heeft, bij den arm, hevig verschrikt roepend: "Uit den weg uit den weg daar komt een begrafenisstoet aan."
Onze karavaan trekt gestadig verder, langzaam en zwijgend als een begrafenisstoet. De hitte is ondragelijk geworden en het landschap blijft kleurloos en eentonig. Wij steken beken over, klimmen tegen oevers op, trekken hellingen langs, dringen tusschen rotswanden door, om weer naar de bedding eener rivier af te dalen, en zoo gaat dat steeds verder.
Op sommige sarkophagen ziet men een begrafenisstoet, overeenkomende met dien der Grieken; muziekanten, met reusachtige gebogen trompetten voorzien, gaan voor den lijkwagen uit, die door vier paarden wordt getrokken. Zeer dikwijls zijn offerplechtighedon afgebeeld; voor het overige is de stof voor de meeste bas-reliefs ontleend aan de verhalen van de Ilias en de Odyssea.
In dit oogenblik verscheen bij den hoek der hut een grijsaard, die zij nog niet bemerkt hadden. Dat was Borik. Borik de trouwe dienstknecht! Dadelijk herkende hij dokter Antekirrt. Zijne knieën knikten nu reeds en dat was wel te begrijpen. Maar toen hij Piet herkende.... Piet, wiens begrafenisstoet hij tot op het kerkhof van Ragusa gevolgd was! Dat was te veel voor den ouden man!
Zal er niets bewaarheid worden van die vreeselijke visioenen, welke haar telkens voor oogen zweefden: een kistje, een begrafenisstoet, een graf, een altijd ledig stoeltje.... Ja, hoe zonderling dat zij daaraan met, naar het haar toeschijnt, ijzige kalmte, met zoo doffe, wanhopige berusting heeft kunnen denken, als ze daar onbeweeglijk in haar stoel zat en doelloos naar de bloemen van het tapijt staarde!
En niets, God niet, is gewichtiger voor iemand dan zijn eigen ik voor hem is, En wie ook een honderd meter vèr gaat zonder sympathie, loopt in een doodskleed in zijn eigen begrafenisstoet, En ik en gij, zonder een cent op zak, wij mogen het beste der aarde koopen, En die zijne oogen op U richt, of een boon in haar schel laat zien maakt het onderwijs van alle tijden beschaamd, En daar is noch handel noch ambt of de jongeling die er zich in begeeft kan er een held in worden, En daar is geen ding zoo klein of 't is een naaf voor de wielen des Heelals, En ik zeg tot iederen man of vrouw; richt uw ziel onverschillig en rustig op tegenover een millioen Heelallen.
Nu eens ging er een plechtige begrafenisstoet voorbij en belemmerde de passage, dan weder was het een trouwpartij, minder vroolijk misschien dan de begrafenis, maar even lastig voor het verkeer op straat. Voor de yamen van een der magistraten was een oploop. Een ontevredene had op de klachtentrom geslagen en vroeg de tusschenkomst van de politie.
Een groot verschil met wat wij gewend waren in China van dien aard te zien. 's Avonds om acht uur, terwijl wij nog aan tafel zaten, kwam de gids ons waarschuwen om mede te gaan, want de begrafenisstoet was in aantocht.
De terugwandelende begrafenisstoet schemert ginds weg in de mist-grauwte. De klokluider sluit, terwijl de torenbel langzaam uitbengelt, de kerkdeuren, en verlaat het terrein der handeling. Boven het open graf verschijnt een zachte lichtgloed, die een mat aureool in den zwaren mist uitstraalt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek