Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Hij liep nog eens langs hem, en toen bleef hij staan in diepe gedachten verzonken, en krabde zich met den voet in den nek. "'t Is onmogelijk, dat er twee zulke groote slangen hier in 't bosch kunnen zijn," zei hij. "Hij is het zeker!" Hij was juist van plan den snavel in de slang te steken, maar op eens hield hij zich in. "Je moet geen ezel zijn, Bataki," zei hij.
De vogel hoorde hem, en met één vleugelslag was hij boven op den steen. De jongen stond gauw op, en kwam hem tegemoet. "Ben jij niet Bataki, de raaf, een goede vriend van Akka van Kebnekaise?" vroeg de jongen. De vogel keek hem aandachtig aan, en knikte toen drie keer met den kop. "Jij bent toch niet de jongen, die met de wilde ganzen rondvliegt, en dien ze Duimelot noemen?"
Die was zoo rijk en gelukkig, dat nooit een stad heerlijker is geweest; maar de inwoners gaven zich helaas! over aan trots en pronkerij. Tot straf daarvoor, zegt Bataki, werd de stad Vineta door een stormvloed overstroomd en in de zee verzonken. Maar de inwoners kunnen niet sterven, en ook hun stad kan niet verwoest worden.
Maar toen de student mij zijn geschiedenis vertelde, dacht ik er aan, hoe leelijk het toch is een kameraad ontrouw te worden. En dat wou ik niet doen." Bataki begon zich met den poot in den hals te krabben, en zag er bijna verlegen uit. Hij kwam er niet toe iets te zeggen, maar vloog met den jongen regelrecht naar de wilde ganzen terug.
"'t Meeste is al verwoest," zei Bataki. "De boomen zien er uit, alsof ze in brand hebben gestaan. Ze moeten geveld worden, en het duurt veel jaren, eer het bosch wordt, wat het geweest is." "Die slang daar heeft zijn dood verdiend," zei de jongen. "Maar hoe wist hij zoo zeker, dat hij de larven ziek kon maken?" "Misschien wist hij, dat ze op die manier gewoonlijk ziek worden," zei Bataki.
Dat Niels Holgersson, die een paar uur geleden had liggen uitrusten op een toef dotterbloemen bij de Ekalsundbaai, nu in Uppsala was, kwam door dat Bataki, de raaf, hem mee had gelokt om op avonturen uit te gaan. De jongen zelf had er niet aan gedacht. Hij had tusschen de bloemen gelegen, en naar de lucht gekeken, toen hij Bataki zag aankomen tusschen de wegtrekkende wolken door.
De raaf had gezegd, dat hij er wel over had gedacht, dat hij Duimelot een vergoeding schuldig was, omdat hij hem niet had kunnen vertellen, waar het broederdeel was, en daarom kwam hij nu om een ander geheim meê te deelen, Bataki wist namelijk hoe iemand, die betooverd was, zooals hij, weer een mensch kon worden.
"Dat zal ik ook doen," had Bataki verklaard, "maar niet voor het juiste oogenblik is gekomen. Kom op mijn rug zitten, en ga meê op mijn tocht, dan zullen we zien, of er zich niet een geschikt geval kan voordoen." Toen had de jongen weer geaarzeld, want hij wist niet recht, wat hij aan Bataki had. "Je durft je niet aan mij toe te vertrouwen," had toen de raaf gezegd.
Toen hij Bataki had begroet, die hem met veel mooie woorden bedankte, omdat hij gekomen was, begon hij een gat in den muur te hakken met den beitel. De zwavelkeuken had geen dikke muren, maar de jongen kreeg met iederen houw maar een splintertje los zóó dun, dat een rat het met zijn voortanden wel had kunnen losknagen.
Den volgenden dag nam de jongen de gelegenheid waar in een rustuur, toen Akka op een kleinen afstand van de andere wilde ganzen liep te grazen, om haar te vragen, of het waar was, wat Bataki hem had verteld. En Akka had het niet kunnen ontkennen. Toen liet de jongen de leidstergans beloven, dat zij het geheim niet aan Maarten zou vertellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek