Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
't Was veel beter voor mij, dat ik in jouw schoenen stond, en met de wilde ganzen mocht rondvliegen." Bataki pikte hard tegen de ruiten; maar de jongen zat lang zwijgend, recht voor zich uit te kijken. "Wacht even! Je zult gauw meer van me hooren," zei hij zacht tegen den student, en toen liep hij wat langzaam over de schrijftafel en het venster uit.
Daar streek hij neer op een heuvel, met boomen begroeid, die op den hoogsten top van een bergvlakte lag. "Weet je wel wat dat is voor een hoogte, waar je nu op staat?" zei Bataki. Neen, de jongen moest erkennen, dat hij dat niet wist. "Dat is een grafheuvel," zei Bataki.
En toen had Bataki den jongen een paar woorden geleerd, die zóó sterk en gevaarlijk waren, dat ze niet hardop gezegd kunnen worden, maar moeten worden gefluisterd, als men ze niet in vollen ernst wil gebruiken. "Meer dan dat is niet noodig, als je een mensch wilt worden," had Bataki eindelijk gezegd.
Het lukte de raaf werkelijk er uit te komen. De jongen kroop hem na en zag toen Bataki op een steen zitten, een paar stappen verder. "Nu zal ik mijn belofte houden, Duimelot," zei Bataki heel plechtig, "en je zeggen, dat ik het broederdeel heb gezien. Maar ik zou je niet raden er naar te gaan zoeken, want het heeft me jaren werk gekost, eer ik het te weten kwam."
Hij dacht geen oogenblik, dat ze hem in den steek zouden laten, maar hij was bang, dat ze een ongeluk hadden gekregen, en zat er over te denken, hoe hij dat zou kunnen onderzoeken, toen Bataki, de raaf, naast hem neerstreek. De jongen had nooit gedacht, dat hij er toe zou komen Bataki zoo hartelijk welkom te heeten, als hij nu deed. "Lieve Bataki," zei hij, "dat is heerlijk, dat je hier komt.
De jongen sprong vliegensvlug op den rug van den raaf, en Bataki zou de wilde ganzen wel gauw hebben ingehaald, als de mist het hem niet had belet. Maar 't was, alsof de morgenzon de nevels opnieuw ten leven wekte. Kleine lichte dampsluiertjes kwamen opeens uit het meer, van de akkers en uit de bosschen.
Er is altijd een derde uitweg, als je dien maar vinden kunt." Daarmeê eindigde Bataki zijn verhaal. Maar de jongen had al lang gemerkt, dat de raaf nooit iets zei, zonder dat hij er een bepaalde bedoeling meê had, en hoe langer hij naar hem luisterde, hoe meer hij nadacht. "Ik zou wel eens willen weten, waarom je me dat verhaal vertelt," zei de jongen.
"Zie je nu wel, dat het waar is, wat ik zei: dat de geleerdheid hier in de stad regeert?" had hij gezegd, en de jongen had erkend, dat hij gelijk had. "Als ik geen raaf was," had Bataki verder gezegd, "maar een mensch als jij, dan zou ik hier gaan wonen. Ik zou dag in dag uit in een kamer vol boeken zitten, en alles leeren, wat er in stond. Zou je daar ook geen lust in hebben?"
"Ik zou wel eens willen weten, met welke bedoeling je me dat alles verteld hebt," zei hij nog eens. Bataki antwoordde een tijdlang niets, maar draaide den kop heen en weer, en kneep de oogen dicht. "Nu we hier toch alleen zijn," zei hij eindelijk, "moet ik toch de gelegenheid waarnemen, om je iets te vragen.
Ze werden dichter, en spreidden zich verwonderlijk snel uit, en al gauw was de aarde verscholen achter witte golvende nevelen. Bataki vloog boven den mist in heldere lucht en stralenden zonneschijn, maar de wilde ganzen vlogen zeker onder de nevelmassa's. 't Was onmogelijk hen in 't oog te krijgen. De jongen riep, en de raaf kraste, maar ze kregen geen antwoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek