Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 november 2025
Mona's hart voelde zich tot den rustigen, waardigen man aangetrokken, totdat zij toegaf aan de neiging, om het voor hem uit te storten. Eens was zij zeer vroeg in den morgen den tuin ingeloopen, die achter des paters woning lag; zij ging de paden door, tot achterin, waar in de schaduw van een ouden vijgeboom eene ruwe bank stond.
Hij heeft ook een grooten kring van kennissen, die bij honderden geteld kunnen worden, en de personen van dien kring hebben ook de gewoonte wel eens binnen te komen en in zijn bank te gaan zitten; en als hij een vreemdeling aan de kerkdeur ziet, dan kan Goedhart niet laten een woordje tot hem te zeggen, hem welkom te heeten en het beste te wenschen.
"Ja," zoo sprak hij tot zich zelven, "wij zijn, inderdaad, zonder uitweg tegen den muur gedrongen! ... Morgen wordt alles op één worp, op één dobbelsteen gezet! ... Of de bank zal springen, of ... wij! Dat ik geruïneerd zal zijn door zijn val ... wat kan dat schelen? Ik kan mij herstellen ... Maar Silas Toronthal?
"Ja," zeide de ander met een verschrikt gelaat. "Heeft zij van nacht dan niet bij u gelogeerd?" "Wel neen." Mevrouw Thatcher werd bleek en viel op eene bank neder, juist toen tante Polly, in een levendig gesprek met eene oude vriendin, haar voorbijging. Tante Polly zeide: "Goeden morgen, mevrouw Thatcher; goeden morgen, juffrouw Harper. Ik mis een van mijne jongens.
Iets als kilte liep haar langs de schouders, niettegenstaande de warmte zijner omhelzing; ze trok de kant dichter om haar hals en voelde, dat de bank, waarop zij zaten, wat vochtig van dauw was. Ik dank je, ik heb je zoo lief, je maakt me zoo gelukkig, herhaalde zij. Hij zweeg, drukte zeer zacht, met enkel teederheid, haar tegen zich aan.
Zijn verhaal had lang verleden dagen als het ware weer uit het graf doen verrijzen, en terwijl hij van zijn bank op het achterdek opzag naar den hemel, waar de sterren telkens verduisterd werden door voorbij vliegende wolken, trok menig tooneel van vroegeren tijd aan zijn geestesoog voorbij.
Toch is Spa niet meer wat het vroeger was, toen de bank nog bestond en de roulette-tafel het hoog-beschaafde schuim onzer maatschappij dagelijks om zich vereenigde: die gouden dagen, waaraan de inwoners nog altijd met weemoed denken, zijn voorbij.
De Potgieterkenners onder mijn lezers herinneren zich wel de prachtige strofe: »Oud Amsterdam was 't kijkje waard," waarin onze dichter verklapt: »Ter sluik werd op die bank gekust." Dat nu deden wij nog niet. De stoep was voor ons wat de plankjes of het plat bij een duiventil zijn. We streken er op neer, als we van onze verre vluchten vermoeid thuis kwamen, ze was het buitenstuk van ons heim.
"Niemand dan een latro famosus," hernam de Prior, "waarvan ik u de beteekenis op een anderen tijd, en een andere plaats zal zeggen, zou een Christen-prelaat en een ongedoopten Jood op dezelfde bank zetten.
Wat meende zij? Zij kon toch onmogelijk weten Hij zat op de steenen bank en zag naar het heldere water, waarin de blauwe hemel en de hooge boomen zoo liefelijk weerkaatsten. "Hoe schoon is het hier!" sprak hij halfluid; "als zij maar een weinig gevoel voor natuurschoon heeft, moet het haar hier bevallen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek