Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Over hem ontdekte men den Heer van Aylva, die gedwongen was geweest, de sponde des gekwetsten te verlaten, bij wien zich thans niemand bevond dan des Graven biechtvader, gereed om hem de diensten van zijn heilig ambt aan te bieden, zoodra hij tot zijn kennis kwam. De waardige Olderman stond in diep gepeins verzonken en als verplet van droefheid.
"Gij zegt wel, Madzy," zeide Aylva: "had Adeelen mij geraadpleegd, ik zoude getracht hebben, hem die dwaze uitdaging uit het hoofd te praten; maar nu die eens geschied is, kan hij niet teruggaan zonder zijn eer te krenken."
"Dat zij in Friesland komen!" riep Adeelen uit, met kracht zijn drinkhoorn opvattende: "komen zij als vrienden, Adeelastins staat voor hen open: komen zij als vijanden, ik zal hun den trots, die hen bezielt, verleeren." "Hoe!" zeide Aylva, hem met verbaasdheid aanziende: "de dienst, dien zij u bewezen, schijnt weinig dankbaarheid bij u te hebben verwekt."
"Ziedaar juist de grootste zwarigheid," zeide Aylva: "de goede Feiko is trouw en wakker genoeg; maar hij is nooit buiten Friesland geweest: hij is den weg en de zeden des lands niet kundig, en zijn tongval zou hem spoedig verraden. Een leidsman uit den omtrek kunnen wij niet vertrouwen."
"Ziedaar wat iedereen u niet even gaaf zal toestemmen," zeide Aylva: "hadt gij mij vroeger deswege geraadpleegd, ik zou u een dergelijken stap hebben afgeraden: en," vervolgde hij halfluid, "ik rade u thans nog in goeden ernst: maak u uit de voeten; want ik zie hier menig gelaat, dat u weinig goeds belooft."
Daar hij echter zijn huwelijk met haar als een vastgestelde zaak beschouwde, aan wier voltrekking geen twijfel wezen kon, deed hij, bij zijn eerste bezoek op de stins van Aylva, geene de minste moeite om zijn achteloos gedrag te vergoelijken, of verschooning aan Madzy, die hij nog altijd als een kind aanzag, af te smeeken.
Zich niet verre van huis willende verwijderen, wandelde zij een geruimen tijd op en neder voor de stins, welk gebouw uit een verzameling van onderscheidene woningen bestond, waarvan de voornaamste, die zich aan de westzijde bevond en tot verblijf voor den Heer strekte, van steen opgetrokken, twee verdiepingen hoog en met een gekartelden toren voorzien was, waarboven thans de banier van Aylva woei, zijnde een lazuur veld met een ster en een halve maan van goud.
Zij vonden hem wrevelig en vermoeid in een armstoel liggende. "Ik beklaag u van harte," zeide Aylva: "gij hadt u te dapper geweerd om door een zoo noodlottig toeval uw aanspraak op den prijs te verbeuren; maar ik zou in uw nederlaag nog grooter deel nemen, indien ik die niet aanmerkte als een straf des hemels voor uw laatdunkendheid.
"En gij, mijn Heer van Beaumont!" riep Naaldwijk dezen Edelman toe, die met Aylva stond te praten: "zijt gij niet nieuwsgierig om uw lot te vernemen?" "Ik zie niet," antwoordde Beaumont, "dat de wetenschap, die gij allen hebt opgedaan, u veel profijt heeft bezorgd." "Komaan! Komaan! laat u overhalen!" klonken verscheidene stemmen: "het is immers slechts een spel."
"Geloof mijn woorden niet: geloof dezen ring: dit perkament: mijn opvoeding aan het huis van Carlo della Scala: en de omstandigheden, welke uw huwelijk vergezeld hebben, en waarvan ik u een getrouw naricht geven kan." Aylva nam met een bevende hand den ring aan; maar nauwelijks had hij er de oogen op geslagen, of de aandoeningen, welke dat gezicht bij hem verwekte, overstelpten hem.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek