Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
Terwijl hij zich met deze toebereidselen onledig hield, was de schoone Madzy, vergezeld van den Heer van Aylva, den Kloostervoogd, vader Syard en eenig gevolg, een morgenbezoek bij de arme Elske gaan doen, en hadden zij vervolgens hun wandeling door de omliggende bosschages voortgezet. Het onderhoud was onmerkbaar afgeloopen, daar ieder zijn bijzondere redenen tot ernst en nadenken had.
"Aha! zoo! zijt gij het, Jonker van Aylva?" vroeg de man, tot wien hij zijne toespraak richtte: "eilieve stijg eens af! ik zal u een schouwspel laten zien, dat geschikt is, aller hart te verheugen." "Ik kom bij u," zeide Reinout, den Abt van Bloemkamp herkennende: "maar ik kan niet lang blijven. Adeelen wacht mij terug."
"Welaan!" zeide Adeelen: "ik zal doen wat gij begeert: ik zal heden nog, in uwe tegenwoordigheid, den Italiaan de vergoeding doen, die gij verlangt; doch ik heb ook mijne voorwaarde, en de edele Aylva zal oordeelen, of zij billijk is: zij is deze, dat gij na uwe terugkomst in Friesland u met mij in den echt verbindt, en dat ik u heden nog aan het hofgezin als mijne bruid en toekomstige gade moge voorstellen."
Wij moeten ons thans verplaatsen in de groote stins van Aylva bij Scadaert in Wonseradeel, waarheen zich Madzy kort na den slag bij Stavoren begeven had, ten einde de besmetting te ontwijken, welke men vreesde, dat de verpestende lucht der rottende lijken in den omtrek van genoemde stad zou teweegbrengen.
"Ben ik hier in een vergadering van oproermakers?" vroeg de Ambtman, zich met drift tot Aylva wendende, die, onbeweeglijk op zijn zitplaats blijvende, beurtelings hem en Adeelen met een afkeurenden blik beschouwde.
Leeft.... leeft Bianca di Salerno nog?" riep de Olderman, in hevige gemoedsaandoening en de handen samenvouwende. "Francesco della Scala, de dwingeland van Verona, is niet meer," zeide Arkel: "zijn dood heeft de vrijheid hergeven aan zijn echtgenoote, die sedert jaren in een gedwongen eenzaamheid moest leven." "God zij geloofd en geprezen!" riep Aylva: "haar lijden heeft dan een einde genomen."
Zij hebben nog last van de wonden, bij den brand bekomen; doch ik vlei mij, dat zij desniettemin in staat zullen zijn, heden met u af te reizen." "Ik weet niet," zeide Arkel, glimlachende: "maar ik geloof, dat ik slechts een van beiden zal kunnen medevoeren." "Hoe!" zeide Aylva: ik had mij gevleid, dat uwe Hoogwaardigheid...."
"Zoo is 't," zeide Feiko, "en die Heer heeft mij twee groot gegeven, met last, om terstond terug te keeren en met niemand meer te spreken." "Dat zal het zijn," hervatte Teylingen: "nu is de zaak duidelijk: spoedig voort! misschien is de edele Graaf reeds het slachtoffer van zijn ijver." En hunne rossen des te vuriger aansporende, reden zij voort, door Aylva vergezeld.
"Welnu! hebt gij mij niet verstaan? Vader Syard verraadt mij: en ik moet hem eenigen tijd afgezonderd houden;.... maar," voegde hij er bij, als bedacht hij zich: "waar zijn uw bewijzen, dat die Reinout de zoon is van den Heer van Aylva." "Dat geheim is goud waard," zeide Barbanera: "en ik ben de eenige, die er van bewust is...."
"Bianca!" riep Aylva, opstaande en wankelende naar den Bisschop toetredende: "nog wel waardig!.... gij hebt haar dan gezien?.... o Hemel!.... die vreemde dame, die hier met u.... Hoogwaardigste! zijt gij een engel of een mensch?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek