Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 oktober 2025
Met het tegen vrouwenkiesrecht aangevoerde onweerlegbare argument, "dat mannen mannen en vrouwen vrouwen zijn" hebben Lord Cromer en Austin Chamberlain zich doen kennen als Engelands grootste denkers van dezen tijd en heeft onze landgenoot en geestverwant, de heer Hans, getoond, in denkkracht voor deze groote geesten niet onder te doen.
"Ik ook," voegde de oude Tom er bij, wiens woorden door Bat, Actéon en Austin bevestigd werden. "Viervoetige struisvogels!" riep Harris lachend uit. "Dat zou nog al aardig zijn!" "Ook meenden we," hernam Dick Sand, "dat het giraffen en geen struisvogels waren." "Neen, mijn jonge vriend, neen!" zei Harris.
Lord Glenarvan, zijn vrouw, de twee kinderen, de majoor, de Franschman, kapitein Mangles en eenige matrozen stelden zich onder het geleide van Ayrton; terwijl de Duncan, onder bevel van den eersten stuurman Tom Austin, naar Melbourne zou stevenen, waar zij op nadere bevelen van lord Glenarvan moest wachten. "Zij vertrokken den 23sten December 1854. "Deze Ayrton was echter een schurk.
"Dan zal ik het bijten, mijnheer Jack!" antwoordde Hercules, zijn mond met prachtige tanden gewapend, openend. "Ja, je zult oppassen, Hercules," zei de leerling, "maar je kameraden en ik, we zullen je om beurten aflossen." "Neen, mijnheer Dick," antwoordde Actéon. "Hercules, Bat, Austin en ik, we kunnen dat werk met ons vieren best af, u gaat den geheelen nacht maar gerust slapen."
Toch, alles wel beschouwd, had Robbie zeker kunnen begrijpen, of in elk geval vermoeden, dat om voor de hand liggende redenen van zuiver psychologische merkwaardigheid het belangwekkender voor mij geweest zoû zijn te hooren omtrent ... dan te vernemen dat Alfred Austin beproefde een bundel gedichten ter wereld te brengen, dat George Street dramatische kritieken schreef voor de Daily Chronicle, of dat door iemand die niet instaat is een lofrede uit te spreken zonder stamelen, Mevrouw Meynell uitgeroepen was als de nieuwe Sibylle van den stijl....
De wind was gaan liggen, geen blad bewoog zich. Een diepe stilte volgde op het geruisch van den dag, en het was alsof de zware dampkring, met electriciteit verzadigd, ongeschikt werd tot het overbrengen van geluiden. Dick Sand, Austin en Bat waakten te zamen. Zij trachtten in dien stikdonkeren nacht te zien, te hooren of eenig lichtschijnsel, eenig verdacht geluid hun oogen of ooren trof.
Weldon, terwijl zij een blik naar Dick Sand wierp die alleen door haar begrepen werd, "en als hij het niet is, wie is het dan?" "Wij zullen het spoedig weten, Mevr. Weldon," antwoordde de leerling. Daarna, zich tot Bat, Austin en Hercules wendende: "Wapent u, vrienden, en komt mee!" De negers namen ieder een geweer en een hartsvanger, evenals Dick Sand gedaan had.
Onmiddellijk begaven Hercules, Bat Austin en Dick Sand zich naar de monding der rivier. Maar toen zij aan den oever kwamen, zagen en hoorden zij niets. Dingo zweeg nu. Dick Sand en de negers keerden naar de grot terug. De slaapgelegenheden werden zoo goed mogelijk ingericht. De zwarten maakten zich gereed om beurtelings buiten te waken. Maar Mevr. Weldon was ongerust en kon niet slapen.
Dick Sand, vergezeld van Bat en Austin, ging naar boven en nam, ofschoon niet zonder moeite, het bramzeil in. Met minder dreigend weer, zou hij de twee raas niet hebben afgenomen, maar, daar hij voorzag dat hij waarschijnlijk verplicht zou zijn de bramsteng te schieten en die zelfs geheel aan dek te nemen, nam hij de beide raas af.
Austin, die zich op de marsra bevond, werd door den bakboordsschoot getroffen. Gewond, maar vrij licht, kon hij zelf naar beneden komen. Dick Sand was nu ten hoogste ongerust en had slechts één gedachte: dat namelijk het schip, met zulk een woedende vaart voortgestuwd, zich elk oogenblik kon te bersten stooten, want volgens zijn raming, konden de klippen van het strand niet meer ver af zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek