Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 oktober 2025
Hij zag haar toen kruipen in den getijgerden kelk van een Tyreensche convolvulus. De bloem scheen even te sidderen, toen wuifde ze zachtjes heen en weêr. De schilder verscheen aan de deur van het atelier en wenkte om te komen. Zij zagen elkaâr aan en glimlachten. Ik wacht! riep hij. Komt binnen. Het licht is uitstekend, en je kan je glazen meêbrengen. Zij stonden op en volgden langzaam het pad.
Zijne oogen konden niet gelooven wat zij aanschouwden. "O mijn God! is het mogelijk!" riep hij eindelijk uit, en bedekte met beide handen zijn van aandoening, deernis en afgrijzen gloeiend gelaat. Het atelier van den jongen kunstschilder Jakob De Geest, leverde den dag nadat hij van zijne reis was teruggekomen, een allertreurigst schouwspel op.
Dit alles verwachtte hij en las het in de onverschilligheid, waarmede zijn bezoekers, onder elkander pratende, het atelier rondwandelden en op hun gemak de bustes en de ledepoppen bezagen, terwijl de kunstenaar zijn schilderij ontblootte.
Ga nou asjeblieft heen en zorg dat er niemand anders boven komt, dan die heeren. Een gestommel op de trap, een stuk of wat zuchten en kuchende geluiden, en aangevoerd door den blazenden en hijgenden Giovanni Capelli, betrad een viertal heeren Bruins' atelier. Pff! Poeh! Wat 'n toren! Ga binnen heeren! Verbazend hoog! Hé, hé! Een opstijging in optima forma! Mag ik u voorstellen, heeren!
"Woensdag-ochtend. "Vader heeft zich opgesloten in zijn atelier. Hij verkeert in den waan, dat wij niet weten waarom; doch onze liefde voor hem heeft ons sedert lang zijn geheim op het spoor doen komen. Ik hoop, André, neen ik weet zeker, dat gij hoe langer hoe meer van vader zult gaan houden. Hij is de beste vader en de liefste man, die ooit geleefd heeft.
Ik vertelde van mijn bezoeken in Parijs, welke zich in dien tijd feitelijk tot één enkel bezoek bepaalden en van mijn herhaalde verblijven in schilders-milieux, welke zich ook al beperkten tot één enkel milieu: dat van een Belgisch schilder, die toentertijd in Frankrijk's hoofdstad woonde en mij eens op zijn atelier ontvangen had.
Wèl, wèl! zei Bruin en keek met een benauwd wantrouwen naar den kunstcriticus, die, na met een diepzinnig gelaat het atelier te hebben rondgekeken, zonder plichtplegingen in den grooten lederen fauteuil was gaan zitten, die tegenover de piedestal met Muller's buste stond; hij zonk er in weg als 't ware.
Het was de schuld van het weêr: bij zoo een regenachtigen hemel tintelde er geen licht in den wijn van zijn glas, en geleek de zilveren kan tin.... En hij legde het penseel weg en wandelde met de handen in de zakken en fluitende zijn atelier op en neêr, een weinig geërgerd door zijn gemis aan werkkracht. Hij had toch zoo gaarne gewild, maar hij kon niet, al dwong hij zich....
Adieu! groet je Mama! Bruin keek den vertrekkenden man na en dacht: Wat 'n nobele vent! Jonge artisten zijn gewoonlijk goed van vertrouwen. En Capelli keek, op straat gekomen, even omhoog naar 't atelier en grinnikte in zich zelf: 'n Knap ventje, die lapt 't me voor een koopje! De buste stond op 't atelier in schets, 't was eigenlijk meer dan een schets, zoo mooi was ze uitgevallen.
Daar die van Marcel, welke tegelijk als atelier dienst deed, grooter was, werd deze tot feestzaal uitverkoren. De beide vrienden maakten samen hun intiemen maaltijd gereed. Doch aan het kleine tafeltje, dat zij naast den kachel geschoven hadden, waarin het vochtige en slechte hout zonder vlammen of warmte verkoolde, kwam als een melancholieke geest de schim van het verleden aanzitten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek