United States or Somalia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij lezen hierin van Arthur's veldtocht tegen de Romeinen, van Modred's verraad, van den slag bij Camlan, van Arthur's dood en dit is zeer belangrijk van zijne begrafenis in een paleis op het eiland Avallach. In eene andere Triade vinden wij den naam van onzen held in verband gebracht met de drie beroemde zwijnenhoeders van het land.
Zij hebben er aan toegevoegd de sagen van Lanceloet, van Tristan en Isolde, van den Heiligen Graal enz. enz. Dit viel hun des te gemakkelijker, omdat Arthur's koninkrijk, ergens in het verre Westen gelegen, allengs zijne vaste grenzen verloren had en deze onbegrensdheid het mogelijk maakte, dat ridders uit de verste streken van het rijk der mythe zich onder Arthur's vanen schaarden.
Vreemd genoeg komt Arthur's naam niet voor in het oudste werk over de Britsche geschiedenis: "De Excidio et Conquestu Brittanniae" geschreven door een monnik: Gildas in de 6e eeuw. Wel noemt hij den slag bij Mons Badonis, doch den naam van den held van dien slag noemt hij niet.
Het eerste en het laatste der opgenomen verhalen, waarin eene beschrijving wordt gegeven van Arthur's Komst en Arthur's Dood, bevatten de oudste overleveringen aangaande dezen held; die overleveringen zijn van zuiver Britschen oorsprong.
Een schildknaap, die uitgezonden was om den ontsnapten valk te vangen, had in Arthur's kamp de mare verspreid van de nadering des rooden ridders en terstond had een der ridders zich gereed gemaakt om den vreemdeling te bestrijden en de eer der Tafel Ronde tegenover hem te verdedigen.
Het beleg zou dan ook misschien maanden geduurd hebben, indien er niet op zekeren dag in Arthur's kamp renboden waren aangekomen, die den vorst een schrijven overhandigden van Zijne Heiligheid den paus, waarin deze hem gebood, zich met zijne gemalin te verzoenen. Stond er niet geschreven: "Wat God vereend heeft, mag de mensch niet scheiden?"
Een welgemikte speerstoot en Modred tuimelde met een wilden kreet van pijn achterover; met inspanning van zijne laatste krachten richtte hij zich echter nog éénmaal overeind en wist Arthur met zijn zwaard zulk een zwaren slag toe te brengen, dat deze kreunend ineenzonk. Van Arthur's dood en hoe deze heer Bedivere beval zijn zwaard Excalibur in het meer te werpen.
De vreugde der overwinning werd bij Arthur's troepen alras getemperd door de mare, dat Heer Walewein, de man, die om zijne daden en deugden door een ieder werd geprezen, in den strijd gevallen was. Weenend zat Arthur bij het ontzielde lichaam van den wakkeren held, ook deze steun moest hem ontnomen worden! Wat restte hem thans nog?
Ernstig ging ze voort: "Heeren, morgen wil ik ten hove gaan, en koning Arthur vragen, of hij geen man kent, die koning over mijn land kan zijn." Al de heeren loofden haar om dit besluit. Het was diep in den nacht, dat de raad uiteenging. 's Anderen daags bij het opgaan der zon reed men echter al uit, Galiëne en haar gevolg, en ze togen naar koning Arthur's hof.
En zo zijn, van een zuiver literair standpunt uit, de ridders van Ariosto, Tasso en Spenser, die de wereld rondtrekken en ter ere van hun Angelica, Armida of Gloriana strijden, de direkte afstammelingen van de ridders van Chrestien en Wolfram, maar ook de galante Alexander de Grote van Mlle de Scudéry, de Cid van Corneille, ja zelfs Hernani van Victor Hugo en Don Carlos van Schiller hebben nog het bloed in hun aderen van Arthur's ridders van de Tafelronde.
Woord Van De Dag