Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Wat zaagt gij, toen het zwaard in het water viel?" Bedivere aarzelde een oogenblik, toen sprak hij: "Heer, gij spant uwe verwachtingen te hoog. Ik heb niets gezien dan het wuiven der rietpluimen langs den waterkant en niets gehoord dan het ruischen van den avondwind door de boomen." Ongeduldig bewoog de gewonde zich heen en weer. "Gij hebt mij opnieuw bedrogen," riep hij uit!
Nauwelijks had hij echter eenige stappen gedaan, of hij werd door eene plotselinge duizeling bevangen; de inspanning was te groot geweest! Nog vond hij de kracht om den koning op den grond neer te leggen; toen stak hij de handen omhoog en met een diepen zucht sloeg hij achterover. Toen Bedivere hevig ontsteld naderbij kwam, had Lucanus reeds den laatsten adem uitgeblazen.
Neem mijn zwaard Excalibur en begeef u daarmede naar het meer, dat ginds tusschen de boomen ligt. Werp het zwaard in het meer en kom mij berichten, wat er daarna geschiedt!" Bedivere nam het zwaard in de hand en begaf zich naar de aangewezen plek, maar toen hij onder het voortgaan het fraaie wapen eens nader bekeek, kon hij het niet over zich verkrijgen om het aldus weg te werpen.
Hierop antwoordde Arthur met eene stem, die helder en duidelijk over het water klonk: "Zeg aan mijn volk, dat ik voor eene wijle ben heengegaan naar het eiland Avalon, om aldaar genezing te vinden voor mijne wonden. Vaarwel!" Nauwelijks had hij het laatste woord gesproken, of het vaartuig verdween uit het gezicht en Bedivere bevond zich alleen in de toenemende duisternis.
"Wat zaagt gij, toen gij het zwaard in het meer wierpt?" vroeg hij terstond, en Bedivere, die op deze vraag was voorbereid, antwoordde rustig: "Sire, ik heb niets gezien dan eenige vogels, die langs het watervlak scheerden en geen ander geluid vernomen dan het kabbelen der golfjes tegen den oever."
Zijne woorden sneden Bedivere door de ziel. Hij vluchtte heen, zocht het wapen weer op en snelde ermede naar het meer. Zonder zich verder een oogenblik te bedenken wierp hij het zwaard met een forschen zwaai in het water. En ziet, wat geschiedde?
Fransche tijdperk der Arthur-sagen wordt de kleine groep van Arthur en zijne twee of drie getrouwe trawanten uit de oude, Keltische overleveringen: Key, Bedivere en Walewein, uitgebreid tot een schitterenden hofkring, waarvan deel uitmaken ridders als Lanceloet, Tristan en Parcival, wier daden zelfs die van hun koning in dapperheid overtreffen.
Zij waren op het punt om wederom van wal te steken, toen Bedivere, die in stomme verbazing dit wonderlijk schouwspel had gadegeslagen en nu eerst recht begon te beseffen, dat hij gansch alleen achterbleef, naar den oever snelde en smeekend uitriep: "Sire, laat mij niet alleen, of, zoo ge mij niet met u mede kunt nemen, zeg mij dan althans, waar gij heengaat, opdat ik het uw volk kan melden."
Terstond begaf deze zich naar hem toe, boog zich over hem heen en ving toen de volgende woorden op, welke de koning met gesmoorde stem tot hem sprak: "Bedivere, mijn trouwe vriend, ik ga sterven. Nog weinige uren en ik zal u moeten verlaten om mij te begeven naar een land, waar men dood noch scheiding kent. Hoor dus naar dit, mijn laatste verzoek!
Groote plassen bloed drenkten den gronden het aantal krijgers werd steeds kleiner. Eindelijk bleven slechts vier mannen over, die zich, hoewel allen gewond, staande wisten te houden. Het waren Arthur met twee zijner volgelingen: Heer Lucanus en Heer Bedivere en Modred.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek