Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Om geld bekommerde Michel Ardan zich volstrekt niet; op dat punt was hij een Danaïden-vat. Op belang zag hij nimmer; beschaving was beneden hem. Hij zou in staat geweest zijn zich zelven voor slaaf te verkoopen en het geld te besteden tot losprijs van een neger. In Frankrijk, ja door geheel Europa was Michel Ardan bekend als de bonte hond.
Tot die overtuiging kwam Barbicane ook door zijn waarnemingen; zijn vrienden waren van hetzelfde gevoelen. »En als wij dat punt hebben bereikt, wat zal er dan van ons worden?" vroeg Michel Ardan. Barbicane verklaarde het niet te weten. »Maar wat denkt gij er van?"
»Zoo diep," merkte de majoor aan, »dat men er zelfs niet aan denken kan haar voor den dag te halen." »En waarom niet?" vroeg de secretaris der Gun-club levendig en strijdvaardig. Maar hij vond geen partij. De naam van Michel Ardan lag vooral te Tampa-Town op aller lippen. Men vroeg elkander: »Wie is die man? Bestaat hij?"
De lezer zal zich herinneren, dat kapitein Nicholl, toen hij zich in de volksvergadering bij Tampa-Town zoo vinnig tegenover Barbicane uitliet, beweerd had dat het projectiel als glas zou springen, waarop Michel Ardan antwoordde dat men door middel van goed geplaatste vuurpijlen de kracht van den val zou breken.
Wanneer gij in het luchtledige door een luchtpomp voorwerpen laat vallen, zult gij ze met dezelfde snelheid zien vallen, veertjes en stukjes lood. Dezelfde oorzaak heeft hier hetzelfde gevolg." »Dan zal", voegde Nicholl er bij, »al wat wij buiten het projectiel werpen, ons op onze reis naar de maan blijven vergezellen." »Ezels die wij zijn!" riep Michel Ardan uit.
Hoe vervuld echter hun hoofden ook waren van de dingen die komen zouden, toch begreep Michel Ardan, dat ook de maag haar rechten had, en voor deze wenschte hij te zorgen door 't gereed maken van een goed ontbijt. Het werd met smaak genuttigd en de reizigers versmaadden er een goed glas niet bij.
Twee uren later ontving Barbicane een antwoord, dat niet den minsten twijfel overliet: »Stoomschip Atlanta van Liverpool vertrokken 2 October naar Tampa-Town. Persoon met den naam Michel Ardan aan boord als passagier." De oogen van den voorzitter schitterden. Men hoorde hem mompelen: »Toch waar! En over veertien dagen is hij hier. Maar 't is een gek, een waanzinnige. Ik zal nimmer toestaan...."
»Met uw verlof 11001," antwoordde Nicholl. »Onmogelijk!" riep Barbicane met een gebaar van afgrijzen uit. »Wat scheelt er aan?" vroeg Michel Ardan. »Wat er aan scheelt? Op vermindering van de eigenlijke snelheid door den tegenstand der lucht en de daardoor veroorzaakte wrijving is niet gerekend; de eigenlijke snelheid moet zijn 16575 meter," antwoordde Nicholl.
Barbicane, Michel Ardan en Nicholl zaten domino te spelen. Zeker herinneren zich de lezers dezer geschiedenis, hoe algemeen de belangstelling in de drie reizigers was bij hun vertrek. Had de aanvang der onderneming zooveel opspraak verwekt in de Oude en in de Nieuwe wereld, welke geestdrift, moest dan hun terugkomst niet teweegbrengen?
Dat niet, maar, ziet ge, daartoe behoort algebra." »Wat is dat voor een ding?" »Dat is geen ding, maar een wetenschap, die zulke dingen leert berekenen. Dit geschiedt door de integraal-rekening." »Ik heb de eer niet, die dame te kennen," zei Michel Ardan met een buiging. »Wees zoo goed mij aan haar te presenteeren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek