Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
»En dat zou zijn?" »Dat zeg ik alleen als Barbicane er bij is." »Dan zullen wij hem opzoeken." 't Geschiedde, en eindelijk vonden zij den voorzitter der Gun-club aan den voet van een boom zitten. Zoodra deze hen zag sprong hij op en riep uit: »Gevonden!" »Wat?" vroeg Michel Ardan. »Het middel om den weerstoot van het projectiel onschadelijk te maken. Water, niets dan water"....
En dat de thee bijzonder geurig was, is niet te verwonderen; de keizer van Rusland had eenige kistjes van zijn eigen karavanenthee ter beschikking van de reizigers gesteld. Eindelijk ontkurkte Michel Ardan een fijne flesch Bourgogne, »toevallig" in een hoekje gevonden. De drie vrienden dronken haar ledig op het welzijn van de Aarde en haren wachter.
»Maar ik begrijp niet waardoor het projectiel zou hebben kunnen gestuit worden," zei Barbicane. »'t Is maar een onderstelling," antwoordde Michel Ardan. »Een onmogelijke," meende Barbicane, »namelijk indien de snelheid zelf niet weggevallen ware. Maar die snelheid moest langzamerhand afnemen en zou niet plotseling gestuit zijn."
Ons projectiel toch heeft op dit oogenblik nog een schuinschen stand ten opzichte der maanschijf. En de bedoeling is immers op de Maan voet aan wal te zetten?" »Zeer zeker," antwoordde Michel Ardan. »Geduld dan. Door een werking, die ik niet weet te verklaren, maar die niettemin bestaat, heeft ons projectiel neiging om zijn bodem naar de zijde der Aarde te richten.
»Goed bedacht, Michel," antwoordde Barbicane op een toon van vaste overtuiging. »Laplace heeft berekend, dat een kracht, vijfmaal grooter dan die onzer kanonnen, groot genoeg is om een kogel uit de maan te schieten. En elke vulkaan heeft die kracht ruim en breed." »Leven de vulkanen!" riep Michel Ardan uit. »Niets gemakkelijker dan zulke kogels, en zij kosten niets!
»Ik weet het niet," sprak Barbicane doodbedaard. »En ik," voegde Michel Ardan er bij, »als ik geweten had hoe terug te gaan, zou ik niet vertrokken zijn." »Een fraai antwoord!" riep Nicholl uit. »Ik ben het met Michel Ardan eens," merkte Barbicane aan, »en voeg er bij, dat de vraag voor het oogenblik van geen belang is.
»Het doet mij leed," antwoordde Michel Ardan, »mijn geëerden bestrijder niet persoonlijk te kennen, maar ik zal toch trachten hem te antwoorden. Zijn bedenking heeft waarde, maar ik geloof haar evenzeer te kunnen wederleggen als andere bewijsgronden tegen de bewoonbaarheid der hemellichamen.
»Gij zijt Barbicane?" vroeg hem Michel Ardan, zoodra zij alleen waren, en op een toon alsof hij hem twintig jaar gekend had. »Ja," antwoordde de voorzitter der Gun-club. »Welnu, goeden dag, Barbicane. Hoe maak je 't? Goed? Zooveel te beter!" »Gij zijt dus," sprak Barbicane zonder eenige andere inleiding, »besloten om te gaan?" »Bepaald." »Houdt niets u terug?" »Niets.
De Maan was aanmerkelijk grooter; maar de kijkers van onze reizigers waren niet krachtig genoeg om gelegenheid te geven tot bruikbare waarnemingen of iets aangaande haar oppervlakte te doen kennen. Aan gesprek ontbrak het hun niet. De maan was het voorname onderwerp van hun gekout. Ieder zei er het zijne van; Barbicane en Nicholl altijd in ernst. Michel Ardan altijd luchtig en kluchtig.
Barbicane had het meest van hun drieën geleden men zag bloed. Maar 't bleek, dat dit slechts uit een lichte wond aan den schouder kwam. Toch had hij eenigen tijd noodig om bij te komen. »Nicholl, zijn wij onderweg?" was het eerste dat hij vroeg. »Ja zijn wij op reis?" herhaalde Michel Ardan. »Of liggen wij nog stillekens op den Floridaschen grond?" vroeg Nicholl.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek