Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Tegen drie uren gaf dokter Antekirrt aan den koetsier bevel, om hem naar den Gouverneur van Ceuta te rijden, wien hij een bezoek wilde brengen, een eenvoudig beleefdheidsbezoek, dat van den kant van een zoo aanzienlijk vreemdeling niet anders dan natuurlijk moest voorkomen. Onmiddellijk werd in die richting voortgereden.
Carpena werd in eene donkere casemat opgesloten, waarin hij nog strenger bewaakt werd dan dat ooit in de gevangenis van Ceuta geschied was. Hij zou met niemand in aanraking komen, totdat zijn lot beslist zoude zijn. Zoo was dan een der drie verraders, die de bloedige ontknooping van de Triëster samenzwering veroorzaakt hadden, in handen van dokter Antekirrt.
"Welnu, dan herhaal ik mijne vraag: waartoe zal dat dienen, welke uitkomst zal dat opleveren?" "Maar wat ik wel in mijne macht heb", ging dokter Antekirrt onverstoorbaar voort, alsof hij die vraag niet gehoord had, "is hem te noodzaken te doen, wat mij in mijn kraam te pas komt, wat ik zal willen, dat hij doen zal, en dat zonder dat zijn wil er zich tegen verzetten kan."
Toen hij een poos rondgekeken en zijne verwarde gedachten verzameld had, riep hij uit: "Gij, mijnheer Piet!... Gij!... Levend!... Hoe is het bij God mogelijk? Gij!... Levend!" "Ja," antwoordde Piet Bathory, "ja, levend!... En toch ware het beter, dat ik dood was!" In korte trekken stelde dokter Antekirrt den ouden dienaar op de hoogte van hetgeen te Ragusa gebeurd was.
"Meent gij, heer gouverneur?" vroeg de dokter met een glimlach. "Wacht de uitkomst af." "Ik herhaal het, dokter Antekirrt, het is onmogelijk! Nimmer zult gij mij kunnen overtuigen." "Welnu, neem de proef. Niets gemakkelijker dan dat, niet waar?" "Hoe kan dat?" "Geef bevelen, dat men dien Carpena geheele vrijheid van handelen late!" "Opdat hij wegloope!
Juist toen die pakketboot de haven verliet, kruiste zij een pleizierjacht, dat spelevarende, de baai van Gibraltar rondstoomde, alvorens in de Engelsche wateren het anker te laten vallen. Dat was de Ferrato. Namir, die het vaartuig gezien had, toen het Catania aandeed, herkende het dadelijk. "Dokter Antekirrt hier!" prevelde zij binnensmonds. "Sarcany heeft gelijk!
Omdat men te Tunis zelfs niet gist wat aan de andere zijde van kaap Bon voorvalt," antwoordde dokter Antekirrt, "en wanneer de Franschen eindelijk meester van Tunisië zullen zijn, dan zullen deze oostelijke hellingen van de djebels nog voor langen tijd aan hunne macht ontsnappen. Hoe het ook zij, dat lossen van wapentuig en krijgsbehoeften komt mij zeer verdacht voor."
Dokter Antekirrt had bij zijn bezoek te Ceuta verscheidene van die ellendelingen ontmoet, die vrij en frank door de straten van de stad zich bewogen, voornamelijk diegenen, die voor huishoudelijken arbeid gebezigd werden.
Daar liet de Ferrato op twee kabellengten afstand van den oever het anker vallen. Het vaartuig zwenkte voor de aanrollende zee om, met den boeg in den wind, en bleef toen onbewegelijk liggen. Dokter Antekirrt ontscheepte twee uren later op een kleinen pier, die in zee uitgebouwd was. Namir, die hem bespiedde, had geen enkele der wendingen en bewegingen van het stoomjacht uit het oog verloren.
"Zijt gij thans overtuigd, maar inderdaad overtuigd, heer gouverneur?" vroeg dokter Antekirrt zegevierend. "Ja, ik ben overtuigd, dat er zaken bestaan, die men gelooven moet, al begrijpt men ze niet." "Dat's nog al gelukkig. Ik ben dus in mijne proefneming volkomen geslaagd?" "Ja, dokter Antekirrt; maar als ik u bidden mag, dring nu dien man de gedachte op..."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek