Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Zij opende het venster en zag inderdaad twee gezadelde peerden, die stampend het gras van den berm schoren. Toen hoorde zij een schreeuwende vrouwenstem, een dreigende mannenstem, herhaalde slagen, nieuwe kreten, eene deur met gedruis toeslaan en angstige stappen de trap opklimmen.
Het was een oogenblik van angstige spanning. Toen haar stand bepaald was, bleek dat de Susquehanna zich eenige minuten ten westen bevond van het punt, waar het projectiel in de diepte was verdwenen. De korvet moest dus den steven naar dat punt richten. De boei werd 47 minuten na twaalven gezien. Zij lag in volmaakte orde en kon weinig afgedreven zijn. »Eindelijk!" riep Maston uit.
Eens, de sneeuw lag dik, heb ik een hert het leven gered; net op 't nippertje, want de honden hadden hem al ingesloten. Tot het laatste oogenblik toe dat hij nog ééns opsprong, om daarna zijn kop rustig neer te leggen op de sneeuwkorst, heb ik geen enkel blijk waargenomen van den vreeselijken angst, de angstige opgewondenheid, die wij altijd aan achtervolgde dieren toeschrijven.
De persoon nu in questie, uit Darmstadt aangevoerd, was de Heer Van Aartheim, een jongmensch van omtrent vijfentwintig jaren. Hij had een heel gunstig voorkomen en eene fiksche houding, zonder dat evenwel de natuur, hem voortbrengende, gezegd kon worden, hem met angstige naauwkeurigheid naar 't model van den Apollo van Belvedére te hebben gevormd.
Nou weet je, dat ze op je vigileeren," herhaalde vrouw Juttner, aan wie de angstige uitdrukking van Strijkmans gelaat en het beven van zijn handen niet ontgaan was. "Ze kunnen me niets maken, niets, niemendal!" "Dat moet je nou niet zoo zeggen, vaderlief; je zult wel wat op je boekje hebben, en als zij een hond willen slaan, kunnen ze wel een stok vinden.
De goden traden treurig Asgard binnen, waar geen geluiden van vroolijkheid of feestvieren het oor begroetten, want alle harten waren met angstige bezorgdheid vervuld over den afloop van alle dingen die men voelde komen. En waarlijk, de gedachte aan den vreeselijken Fimbul-winter, die hun dood verkondigde, was er wel een om de goden te verontrusten.
"Hoort ge niet?" herhaalde de vader, "ik zeg u, dat ge een ruit moet stuk slaan." Met angstige gehoorzaamheid richtte het meisje zich op de teenen omhoog, en sloeg met haar vuist een glasruit stuk. Het glas viel rinkelend op den grond. "Goed," zei de vader. Hij was ernstig en driftig. Zijn blik doorvloog haastig al de hoeken van 't vertrek.
"Morgen om half elf uur wordt hij begraven." Die woorden klonken in mijn ooren als het luiden van een doodsklok. En die dokter, die komen moest voor den lijkschouw, zooals juffrouw Gabin zei! Hij zou doen wat hij kon om mij weer te doen ontwaken. In angstige spanning wachtte ik op zijn komst. De dag ging echter zonder wederwaardigheden voorbij.
Mijn vrienden zeggen wel eens: Kerel, je bent absoluut schilder, en ik voel 't: dikwijls heb ik een schilders-temperament. Ik wil in een van de deelen van mijn Epos het misdadigersleven beelden, zooals het leeft en werkt in de duisternis en de angstige buurtverborgenheid in de hoofdstad. Ik omgeef mij met misdadigers. Ik leef met misdadigers, dikwijls in de gevaarlijkste omstandigheden.
Want allen gingen naar zijn winkel om hem te zeggen wat zij van 't klokgelui dachten en hem te vragen naar zijn meening, omdat hij een der Alagona's was, die zoo lange jaren over de stad geregeerd hadden. Den ganschen dag kwamen bevende, angstige menschen in zijn winkel. En allen zeiden tegen hem: "Welk een vreeselijk klokgelui, don Ferrante. Wat zal er van ons worden, don Ferrante?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek