United States or Dominica ? Vote for the TOP Country of the Week !
En gelukkig, twee antilopen bijten in het zand; maar één ervan staat op en hinkt weg. Wij hebben er dan toch één ... het is wel geen leeuw, maar enfin, het is beter dan niets ... Ik wachtte op Makhmoed, die in het bosch bij de ezels is gebleven, en toen we weer bij ons gezelschap waren bij de gevallen antilope, lijkt het, of mijn beide vrienden elkaar boos aankijken.
Bernard bleef hem even aankijken. Toen schrok de jongen en hervatte schuw-haastig zijn werk. Lacht die lummel? lacht dat vervelende meubel? zei Bernard in zich zelf. Hij ging weer zitten werken. En 't slechte humeur en de ruzielust waren er ook weer. Hij verbeeldde zich nu aldoor dat ze fluisterden en ginnegapten over hem. Telkens keek hij schielijk op met toornig wenkbrauwfronsen.
Maar zij zei bijzich zelf: "Ik moet zijn zooals hij!" En zij vatte weder moed. De beide officieren reden vooruit. De een lachte, de ander bromde. De soldaten werden stil en schenen ten gevolge van den langzamen stap, waarmee zij reden, slaperig te worden. Maar waarom keek die soldaat haar zoo den heelen tijd aan? "Ik zal hem ook aankijken," besloot Maroessia bij zich zelf.
Wij hebben uit het jaar 1000 ongeveer, verschillende leefregels voor jonge geesteliken en nonnen, door geesteliken geschreven. Zo is er b.v. één, waarin Bernhard van Clairvaux de jonge man inprent hoe hij zich gedragen moet, spreken, de mensen moet aankijken, enz. Zulke leraars zijn het die de klerken naar de adel op de kastelen sturen voor hun zoons.
Mijn paard zal het mij niet kwalijk nemen: ik keer mij óók om." Eenige seconden later zat ook hij verkeerd in het zadel, om op de Roodhuiden het oog te kunnen houden. Het kon nu bijna niet anders, of die twee potsierlijke ruiters moesten elkander dikwijls aankijken; daarbij werden hun blikken van lieverlede vriendelijker; het was klaarblijkelijk dat zij elkander bevielen.
Madame Snepvangers schiep groot behagen in de kinderkamer en hielp Marieken in de beslommeringen. De Drogist frutselde in zijn winkel of zat verdiept in wetenschappelijke verhandelingen. Soms praatte hij zeer uitbundig en andermaal kon hij zijn schoonvader zoo verstrooid aankijken dat deze er schuw van werd.
Wij moesten toch nog een ver sprongetje maken om niet door een opkomende golf verrast te worden, doch toen wij daar eindelijk aan wal stonden tusschen die tallooze toegestroomde inlanders, met wie wij geen woord konden wisselen, hadden wij toch voldoening van onze daad, al moesten wij elkander ook even glimlachend aankijken en ons zelf een paar avonturiersters noemen.
Wanhopig, om haar toch mijnen goeden wil en de eerlijkheid mijner bedoelingen te toonen, maakte ik mijnen vierden noodsprong. Doch ik vrees, er zou er nog wel een vijfde en een zesde hebben moeten volgen, indien de schoone zelve niet beter raad uit deze verlegenheid geweten had, dan mijn lummelig ik. Opnieuw haar aankijken, durfde ik niet.
Nu gebeurde het, dat hij op weg naar huis 's avonds in een logement kwam, dat overvol was van gasten; zij heetten hem welkom en noodigden hem zich bij hen te zetten en meê te eten, want anders zou hij moeite hebben nog iets te krijgen. »Neen,« zei de meubelmaker, »om dat beetje eten moeten wij elkaar niet aankijken, wees jelui liever mijn gasten.« Zij lachten en hielden hem voor een grappenmaker.
Zij zag Vaprijsken, die inschonk, even aarzelen en hem met wantrouwen aankijken, zij hoorde vaag een dof gemor van Alfons en haar broeders; maar het leek alles als een droom, en 't oogenblik daarna voelde zij zijn glaasje tegen 't hare tikken en hoorde zij zijn schorre, heesche stem: "Proficiat, Rozeke; en gien kwoaje vrienden."
Woord Van De Dag