United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Κι ως τόσο έμνησκαν καθώς φαίνεται ακόμα στον τόπο τόσα καλλιτεχνήματα της κλασσικής εποχής, που θωρώντας τα ο Παυσανίας, απορούσε τι να είτανε στα παλιά χρόνια η Ελλάδα! Θεόλαμπρος έφεγγε ακόμα ο Ελληνικός κόσμος όπου σώζουνταν πολιτείες, φωτισμένος ακόμα από την ιδέα της ομορφιάς, που αυτή κ' η γλώσσα κρατούσανε δίψυχο τον ξεθυμασμένον τον Ελληνισμό.
Ότε είπον ,ταύτα οι Πλαταιείς, ο Αρχίδαμος απαντήσας είπε· «Δίκαια λέγετε, ω άνδρες Πλαταιείς, εάν τα έργα είναι σύμφωνα με τους λόγους. Τηρείτε την αυτονομίαν, την οποίαν εξησφάλισεν εις σας ο Παυσανίας, αλλ' ενωθήτε μεθ' ημών, ίνα ελευθερώσωμεν τους άλλους, οίτινες μετάσχοντες των τότε κινδύνων ηνώθησαν με σας διά των αυτών όρκων και σήμερον διατελούν υπό τον δεσποτισμόν των Αθηναίων.
Έπεμψε δε και επιστολήν προς τον βασιλέα διά του Γογγύλου, εις την οποίαν έγραφε τα εξής· «Παυσανίας, ο ηγεμών της Σπάρτης, θέλων να χαρισθή προς σε, σου πέμπει τούτους, τους οποίους ηχμαλώτευσεν εν τω πολέμω και είμαι διατεθειμένος, εάν επιδοκιμάζης και συ, να νυμφευθώ την θυγατέρα σου και να καταστήσω υποχείριόν σου την Σπάρτην και την άλλην Ελλάδα.
Αλλ' αντί να φάγη το έν δίδουσα το έτερον εις τον φίλον της, ηθέλησε ν' αναρριπίση εκείνου μόνου την φλόγα, μένουσα η ιδία ανάλγητος όπως πριν. Αμφότερα λοιπόν παρέθεσεν εις τον εραστήν. Τι δε εκ τούτου συνέβη, διηγείται ο Παυσανίας. Ο ορέστειος και πυλάδειος χυμός, εγκλεισθέντες παρά φύσιν εν τω αυτώ σώματι, ανήψαν εκεί αδιέξοδον πυρκαϊάν.
Ότε ο Λακεδαιμόνιος Παυσανίας, ανακληθείς από της εν Ελλησπόντω αρχής, εκρίθη υπ' αυτών και απελύθη, θέσιν μεν δημοσίαν δεν τω ενεπιστεύθησαν, αυτός όμως ιδιαιτέρως λαβών τριήρη Ερμιονίδα, άνευ της αδείας των Λακεδαιμονίων φθάνει εις τον Ελλήσποντον, προφασιζόμενος μεν τον Ελληνικόν πόλεμον, πράγματι δε θέλων να εξακολουθήση τας ραδιουργίας τας οποίας είχεν ήδη συνδέσει μετά του βασιλέως προς τον σκοπόν του να καταλάβη την ελληνικήν αρχήν.
Μάρτυρας ο Παυσανίας, που με τα μάτια του τα είδε και τα ιστόρησε. Ως και τα πλούσια λοιπόν εκείνα δώρα που μας έσπειραν οι Ρωμαίοι, ως κ' οι καλοτυχιές που μας έφεραν οι καλλίτεροι τους, δεν ανθίζανε στρωμένες απ' άκρη σάκρη της χώρας, παρά σαν ξένα λούλουδα φυτρωμένα σε μαρμάρινες γλάστρες εδώ και κει.
Εις τρόπον ώστε τα κυρίως πρόσωπα του διαλόγου είνε δύο, ο Απολλόδωρος ούτος και ένας από τους φίλους εις τους οποίους τα διηγείται, μη ονομαζόμενος. Κατά την αφήγησιν λοιπόν αυτήν, πρώτος ομιλεί περί του Έρωτος ο Φαίδρος, έπειτα ο Παυσανίας, ο Ερυξίμαχος, ο Αριστοφάνης, ο Αγάθων. Τελευταίος εις την σειράν έρχεται ο Σωκράτης.
Πολύ περισσότερον δεν θ' αντιτείνω εγώ ο οποίος λέγω ότι δεν γνωρίζω τίποτε άλλο ειμή τα ερωτικά, αλλ' ούτε ο Αγάθων βέβαια, ούτε ο Παυσανίας, ούτε ο Αριστοφάνης ο καταγινόμενος διαρκώς με τον Διόνυσον και την Αφροδίτην, ούτε και άλλος κανείς από τους παρόντας, όπως βλέπω. Μολονότι το πράγμα δεν είνε το ίδιον δι' ημάς που ευρισκόμεθα τελευταίοι.
Παυσανίας, Ελλήνων αρχηγός, αφού κατέστρεψε τον στρατόν των Μήδων, ανέθηκεν εις τον Φοίβον το μνημείον τούτο.
Αλλ' ο Αλκιβιάδης ο Αθηναίος, κυριευόμενος υπό του πάθους της δοξομανίας, επροκάλεσε την κατά της Σικελίας παράφρονα εκστρατείαν, και δι' αυτής κατέστρεψε την δόξαν της πατρίδος του. Ο δε Παυσανίας , υποχωρών εις τα αισχρά πάθη της φιλοχρηματίας και φιλαρχίας, κατήντησεν αισχρός της Ελλάδος προδότης, και απέθανεν άξιον της προδοσίας του θάνατον.
Λέξη Της Ημέρας