United States or Guadeloupe ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ο Ψυχομάνης τάχασε πλιότερο. Εκούναε του Καναβιού το σελάχι στα χέρια κ' εγύρεβε λόγια. ε μασιέται, Κυρ-Λοχία μου! Δεν τρώεται πλιο! Μου χρωστάει δυόμιση δραμές από φαΐ και καφέδες. Του λέω να μου τις δώκη· δεν έχει, λέει σα βγη όξω, λέει. Και που θα τόνε ξαναϊδώ γω, Κυρ-Λοχία μου; Του πήρα γιά το σελάχι, να μου τις φέρη.

Ποτές δεν έλαβα επιστολή της, είπε ο Αγαθούλης: γιατί, φαντασθήτε, επειδή με διώξαν από τον πύργο για τον έρωτά της, δε μπόρεσα να της γράψω· λίγο κατόπι έμαθα, πως είχε πεθάνει, αργότερα την ξαναβρήκα και την ξανάχασα και της έστειλα από δυόμιση χιλιάδες λεύγες έναν αγγελιοφόρο, από τον οποίον περιμένω απάντηση. Ο αββάς άκουε προσεχτικά και φαινότανε λιγάκι ρεμβώδης.

Ταφιέρωμα όμως των Ελλήνων προς τον Απόλλωνα, καμωμένο από τότες που γλύτωσαν πατρίδα και κόσμο από τη βαρβαρότητα, να στέκεται ακόμα μέσα στην καρδιά εκείνη της Τούρκικης αλαζονείας και της Ελληνικής ταπεινοσύνης, σα ναποφάσισε ως κ' η παλιά η δόξα να μένη και να μαρτυρή την τωρινή την κακορριζικιά, κατεβάζει στο νου πολλούς στοχασμούς, θλιβερούς και παρηγοριτικούς· θλιβερούς, που ανιστορούμε το τι είτανε μια φορά τα έθνος και πού κατήντησε· και πάλε παρηγορητικούς, που μήτε δυόμιση χιλιάδες χρόνια δε σώνουνε ναφανίσουν τα σημάδια τέτοιας δόξας και τέτοιας μεγαλωσύνης, όσο και νανεμοσκορπιστούν, καθώς μήτε το αίμα δεν αφανίζεται, όσο και να χυθή.