Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 28 Ιουνίου 2025
Τούτο όμως δεν είναι ορθόν, διότι το λέγουν γενικώς και όχι πώς πρέπει και πώς δεν πρέπει και πότε και καθ' όλους τους άλλους προσθέτους προσδιορισμούς. Επομένως είναι βέβαιον ότι η αρετή είναι η ιδιότης αυτή η οποία εκτελεί τα προτιμότερα ως προς τας ηδονάς και τας λύπας, ενώ η κακία είναι το αντίθετον. Αλλά και από τα εξής ακόμη ημπορούμεν να εννοήσωμεν αυτά.
ΑΡΓΓΑΝ Μήπως είνε επικίνδυνο πράγμα να κάνη κανείς τον πεθαμένο; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Όχι, όχι. Να η κυρία. Μην κουνηθήτε καθόλου. Θεέ μου! αχ! συμφορά μου! Τι ήταν τούτο το κακό; ΜΠΕΛΙΝΑ Τι τρέχει, Τουανέττα; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αχ! κυρία μου! ΜΠΕΛΙΝΑ Μα τι τρέχει; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Ο άντρας σας . . . πέθανε. ΜΠΕΛΙΝΑ Ο άντρας μου πέθανε; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αχ' ναι· πέθανε ο μακαρίτης. ΜΠΕΛΙΝΑ Είνε βέβαιον; ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Βεβαιότατον.
Και με μίαν λέξιν, δι' όσα μεν κανείς ούτε εγνώρισε ούτε είδε ποτέ, δεν είναι δυνατόν, καθώς φαίνεται, ούτε να κρίνη ψευδώς ούτε να γίνη ψευδής κρίσις, εάν τόρα ημείς λέγωμεν κάτι τι βέβαιον.
Εις πεντήκοντα δε βημάτων απόστασιν από του ναού, μεταξύ τριών δένδρων και δύο φρακτών, ο επόμενος διάλογος συνήφθη: —Παπά, παπά, πού πας; —Θαρθώ βλογημένε, τώρα, αμέσως πίσω. Δεν είξευρε τι να είπη. Αλλά το βέβαιον είνε ότι είχεν απόφασιν να καταβή εις την πόλιν και ζητήση λόγον δια την κλοπήν από τον συνεφημέριόν του!
Το βέβαιον είνε, ότι πρό τινων ημερών ήλλαξε πάλιν γνώμην, και έγεινεν ό,τι ήτο πάντοτε, τουτέστι θέρους και καύσωνος μην. Εννοείς, ότι ημείς και πάλιν παραπονούμεθα διά τον καύσωνα, όπως παρεπονούμεθα προ μιας εβδομάδος διά το ψύχος.
Αλλά το βέβαιον είναι ότι, αν αμφότεροι δεν είχαν καρδίας εναρέτους και ευγενείς, και υπό αληθούς φιλοπατρίας φλογιζομένας, ούτε ο Επαμεινώνδας ήθελε διακινδυνεύσει γενναίως υπέρ του Πελοπίδου, ούτε ο Πελοπίδας ήθελεν αναφανή φίλος σταθερός και ειλικρινής του μεγάλου Επαμεινώνδου.
Ο ενθουσιασμός ούτος του Symons, γράφει ο Brandes, υπερβαίνει ίσως τα όρια, αλλά βέβαιον είνε ότι το μέγιστον των θελγήτρων του αριστουργήματος τούτου αποτελεί η μορφή της Κλεοπάτρας, διαγραφείσα με τον καλλιτεχνικόν ενθουσιασμόν του Σαίξπηρ και την βαθυτάτην αυτήν του πείραν του κόσμου.
Να ετοιμάσουμε, μαθές. | — Όχι, κυρά-μητέρα! Όχι ακόμα! απήντησε θλιβερώς ο κυρ-Δημάκης· Η γραία-Αχτίτσα απελιθώθη. Τόσον βέβαιον εθεώρει το πράγμα, αφ' ης ημέρας ο κυρ-Δημάκης έδωσε τον λόγον του, ώστε εκοινολόγησε τούτο, ως είδομεν, και, χάρις τη γραία Φουλίτσα, τον αρραβώνα εγνώριζε πλέον όλον το χωρίον. Διά τούτο τώρα εμαρμάρωσεν η πτωχή μητέρα.
Αλλά περισσότερα γι' αυτό ας μιλήσουμε καμμίαν άλλη φορά, είπα κ' επήρα το καπέλλο μου να φύγω. Ω! ήταν τόσο γεμάτη η καρδιά μου, — και εχωρισθήκαμε χωρίς να νοιώσουμε ο ένας τον άλλον. Πόσον δύσκολα εις αυτόν τον κόσμον εννοεί ο ένας τον άλλον. 15 Αυγούστου. Είναι όμως βέβαιον ότι εις τον κόσμον τίποτε άλλο δεν κάμνει τον άνθρωπον αναγκαίον όσον η αγάπη.
Το βέβαιον είνε, ότι είχε και τον Μπάρμπα-δήμαρχον η Μιλάχρω. Αλλά τι να σου κάμη και αυτός ο δυστυχής; Αυτός ήτο γεννημένος να κόπτη κλάρες και κατά λάθος τον υπάνδρευσαν. Τι να σου κάμη; — Δεν είσαι για τίποτε! του έλεγεν η Μιλάχρω, επάνω εις τους θυμούς της. — Εγώ δεν είμαι για τίποτα; απήντα υπερηφάνως ο Μπάρμπα-δήμαρχος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν