Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Ιουνίου 2025
Ή τον παινέστε το λοιπόν, ή τον κατηγορήστε, Σας είπε, να ήστε ελεύθεροι· και κάμετ' ό,τι ωρίστε. 10 Μια χάρι θέλει μοναχά από την αφεντιά σας· Να μη τον αντραλέψετε με τα ζητήματά σας.
Δε σας ζητώ ψωμί∙ εδώ είναι κάτι παραπάνω από το ψωμί: είναι η σωτηρία μιας γυναίκας. Και το παλικάρι θα σας ακούσει, επειδή είναι καλό και λέει: δεν με στενοχωρεί τίποτε άλλο παρά μόνο η θεία Νοέμι που υποφέρει για μένα…. Λοιπόν, θα σας το πω: εκείνος μιλάει πάντα για την αφεντιά σας, και σας αγαπά. Η Γκριζέντα έφτασε στο σημείο να σας ζηλεύει.»
Τότε λοιπόν εσχετίσθησαν φιλοξενικώς μαζί σας οι πρόγονοί μας και από τότε έχομεν μαζί σας συμπάθειαν εγώ και οι ιδικοί μας γονείς. Λοιπόν, καθώς φαίνεται, η αφεντιά σας είσθε έτοιμοι να ακούσετε. Η αφεντιά μου όμως όσον διά προθυμίαν είναι έτοιμος, να έχη όμως την ικανότητα δεν είναι τόσον εύκολον, οπωσδήποτε όμως πρέπει να δοκιμάσω.
Αλλά διαμαρτύρεται ο ευαίσθητος Κορνάρος κατά της τοιαύτης μητρικής ασπλαγχνίας· Εγώ μεγάλο τα κρατώ 'σαν το κρατούν κ' οι άλλοι, να δείξη η μάνα στο παιδί τέτοια απονιά μεγάλη. Θυγατέρα μου, ‘πέιδή ο καιρός δεν ’σάζει, κι ο κύρις σου για 'πανδρειά μ' άλλον σε λογαριάζει, άφες τον Ερωτόκριτον, διώξε την έγνοια τούτη, να 'μπης κυρά στην αφεντιά και στα μεγάλα πλούτη.
Μάλιστα, και ωρισμένως ότι ο πολιτικός και ο νομοθέτης πρέπει πάντα αυτά να λάβη υπ' όψιν του, όταν θέτη τας διατάξεις των νόμων, και μόνος μου το ενθυμήθην και εις εσάς υπενθυμίζω όσα είπαμεν εις την αρχήν, αν ενθυμήσθε, ότι δηλαδή των δύο σας μεν η προτροπή ήτο ότι ο αγαθός νομοθέτης πρέπει όλους τους νόμους να τους θέτη χάριν του πολέμου, εγώ όμως έλεγα ότι η αφεντιά σας προτρέπει, ενώ όλαι αι αρεταί είναι τέσσαρες, συμφώνως με την μίαν μόνον να θέσωμεν τους νόμους, ενώ βεβαίως έπρεπε ολόκληρον μεν κυρίως την αρετήν να λάβωμεν υπ' όψιν, προ πάντων όμως και πρώτην την ηγεμονίδα όλης της αρετής, και ότι αυτή είναι η φρόνησις και ο νους και η γνώμη μαζί με τον πόθον και την επιθυμίαν η οποία ακολουθεί αυτά.
Σε ταύτα ο Φουσκομάγουλος τον Ποντικό θωρόντας, Με την μιαν άκρα του ματιού πικρά χαμογελόντας, Θιαμαίνομαι, κυρ Ποντικέ, του λέει, την αφεντιά σου, Παραμεγάλον έπαινο να κάνης της κοιλιάς σου. 130 Μη δα θαρρείς μας άφηκε και εμάς η πλούσια φύση Σε τόση καταφρόνεσιν απ' όλη πλιο τη χτίση; Μη παντηχαίνεις ακριβή την τύχη τη δική μας Σε όσα μας χρειάζονται διά την αναπαψί μας· Κι' εμείς πολλά καλά 'χομε, αν μας καλοξετάξης, 135 Και στα νερά και στης στεριαίς οπού να τα θιαμάξης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν