United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
En, toen hij, weinige dagen later, met Janboer achter de stokrozen op 't benkske zat, toen dacht hij aan de liefderijke hand Gods, die hem gespaard had, en er kwam hem een: Goddank! over de lippen. "Amen," zei Janboer, en Jozef wenkende, gingen zij te zamen naar de keuken, waar moeder Trijntje en Jenneke zaten te spinnen.
Joa, ik zie 't best, asof zien botterams niet de halfscheid dikker zin as de miens; en dan altied dat sjenken en drêjen bij Jenneke; doar he'k 't ook niet op geloajen. De begeerlikheejen des vleises! Ik kan 't niet begriepen, dat de dern zin in 'em het; en ik geleuf toch, dat 'r wel zin, die d'r knapper uutzien as hie.
Tot onuitsprekelijke blijdschap van Janboer, Trijntje en Jenneke, werd de voorspelling van den kundigen dokter ten volle bewaarheid. Den derden dag nadat Jozef de wonde bekomen had, kon hij het bed reeds verlaten. Wel was ie nog licht en wonderlik in 't heufd, moar de pien was veil minder en de wond zou spoedig geheeld zijn.
Hij had vertrouwen in hem gekregen en vroeg: »zou je denken, dominee, dat Geertje gelukkig was?« »Boesveld,« antwoordde deze, »gelooft u niet, dat, wie zich naar 't licht toekeert, een kind des lichts is?« Daar had Jaap al weer niks tegen in te brengen. Hij keek den dominee vol aan, gaf hem de hand en zeide nog eens: »ik dank u.« Toen keerde hij zich om, en ging met Jenneke de zaal af
Wij zullen de verschillende aandoeningen van de zich op het kelderkamertje bevindende personen niet in 't wijdloopige beschrijven, en den lezer niet vermoeien met de lezing van datgene, 't welk hij gereedelijk uit de verschillende toestanden besluiten kan. Bij Janboer en Jenneke waren vrees, medelijden en schuldbesef, uit verschillende oorzaken, de heerschende gevoelens.
Janboer schrok, ja hij schrok van dien blik. Gij hebt het gedaan; gij zijt mijn moordenaar! waren dat niet de woorden, die de lijder met zijn matte oogen tot hem sprak? "O God!" klonk er een stem in Janboers binnenste, terwijl hij de handen vouwde en de oogen naar boven sloeg: "O God, vergêf 't oan mien Jenneke; vergêf mien miene schuld, en loat den Jozef weer kloek worden.
Waarom leefde hij nog? Maar.... als hij Geertjes kind toch nog bij zich in huis nam? 't Was hem, of die gedachte 't een weinig lichter maakte in zijn duister leven. Maar wat moesten hij en Jenneke met zoo'n wurm beginnen? En dan altijd die schande voor oogen. Maar daar wilde hij nu niet aan denken, als 't moest, dan moest het! Toen werd het weer heelemaal duister.
Joa boer, zoo mo'j d'r moar over rekenen; en of Jenneke nou al verkeerd gelêft het, d'r zou 'r toch nog wel een te veinden zin, die zou zeggen um den Heere noa te sprêken Ik rêken oe de zunden niet toe; en die, um de wereld geen achterdocht te geven, zou zeggen: Boer, ik zal oe en Jenneke wel weer in eere stellen. En, boer, wat zou ie wel zeggen, as ik Jenneke is tot vrouw nemen wou?"
Jenneke, die na den noodlottigen avond, geen tien woorden met haar vader gewisseld had, en steeds, in weerwil van hare blijdschap over Jozefs herstelling, afgetrokken was gebleven, 't was haar alsof ze droomde. Jozef was zoo beduusd, dat ie de hem toegereikte hand in 't eerst geheel vergat.
Ja, volkomen, moar zie, Jenneke goeng 't huus niet uut. Neen, al vond Jenneke 't ook niet zoo heel verkieslik, dat was niet anders, de jongeluu trouwden bij de ouwers in. En Berend? Berend was, drie weken na zijn vertrek uit Janboers woning, in de functie van koloniaal te spreken, aan boord van de Eendracht, liggende te Harderwijk.
Woord Van De Dag