United States or Maldives ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dat vroeg Jaap zich gedurig af, terwijl hij naast zijn bruine voortliep, die in gelijkmatigen tred de kar met plaggen voorttrok. Geertje was reeds een maand of zes in het ziekenhuis. Al dadelijk, toen ze uit werken was gegaan, was ze gaan sukkelen en eindelijk was 't zóó erg geworden, dat de dokter het beter had gevonden ze in 't ziekenhuis te doen opnemen.
De haat tegen dien man ging zóó ver, dat ze de belangen van het Vaderland er aan opofferden. Midden in het gevecht bevindt zich De Gorcum. Haar grooten mast, fokkemast, haar boegspriet en galjoen is ze al kwijt. "We zijn verloren! Een ieder redde zich!" roept Boer Jaap en springt met zijnen zoon en een paar matrozen in eene boot en vlucht. De Engelschen naderen om het schip te nemen.
En als jij nu dien brief niet bezorgen wilt .... kijk! hem zelf haar geven, kan ik niet; ik durf niet ik heb haar nog nooit aangesproken ik ben zoo bang haar te beleedigen. Met de post gaat het óók niet: want vooreerst kent Jaap de bode mijn schrift; en bovendien, wat per post komt, blijft geen geheim.
Hij had de zweep onder den arm en het pijpke, hoewel reeds lang leeggerookt, vast tusschen de tanden. Niet dat Jaap de zweep ooit gebruikte. Paarden moet je niet slaan. Je moet tegen ze praten: »hu bruine! Kom bruine! Wat is er bruine?« dan kon je alles van ze gedaan krijgen. Net menschen, die dieren. En Geertje dan? Of was hij misschien te zacht tegen haar geweest, te toegefelijk?
Een kikkertje spant hij er voor, dat is het paard, zegt hij. Bobbie en ik vinden uit rijden gaan prettig, maar niet als we kikkers waren. En dan met zoon kikkerpaard, dan zouden we zeker zeeziek worden. Want dat doosje wipt zóó, hup, hup, net als de kikker. Bobbie en ik hebben eens het doosje opengemaakt, toen Jaap in 't gras een koetsiertje zocht." "En was Jaap ook boos, toen hij het zag?"
In half zittende houding, hoog tegen de kussens aan, met haar dikke blonde vlechten langs de slapen over de ingevallen borst, lag ze daar als een wassen beeld. Jaap boog zich voorzichtig over haar heen en gaf haar een kus op het voorhoofd. Zij sloeg de oogen op en staarde vóór zich uit als terugkomende ver uit een droomenland, waarvan zij de beelden nog vasthield. »Kijk eens Geertje, wie daar is!
Daarna zeide zij, terwijl zij haar hand uit die van moeder losmaakte en aan haar vader reikte: »Dank u, vader, dat u me vergeven hebt.« Jaap greep haar hand en zeide: »Maar kind, ik heb je altijd vergeven.« Geertje schudde 't hoofd: »neen vader, nog nooit zooals nu.« Zij deed haar oogen dicht. Alles vermoeide haar zoo. Toen, een oogenblik daarna: »vader, ik ben niet bang om te sterven.«
Den volgenden morgen om half elf schelde Jaap Boesveld aan bij den hoofdportier van 't ziekenhuis: »of hij al bij Geertje Boesveld terecht kon?« Jawel, die had doorloopend bezoek. De eerste deur rechts, twee trappen op en dan de eerste deur links, zaal 5. Jaap ging. Hij wist den weg nog wel van den vorigen keer. Aan den ingang der zaal bleef hij weifelend staan.
Jaaps verloofde evenwel vond Jodenhulp veel te gevaarlijk; waarop Jaap besloot de verloving te verbreken. "Ook voelden ze zich als christenen verplicht te proberen zoveel mogelijk Joden uit handen van de Duitsers te houden". Aldus Bert Jan Flim. Drie problemen moesten worden opgelost: hoe de kinderen uit Duitse handen te krijgen?
En ginder nabij de fijnspin-tafels, waaraan voor 't grootste deel de meisjes haar arbeid verrichten, daar staat Heintje Pink, die Jaap en zijn koekebak heeft vergeten. Zijn luid geschreeuw kunt ge niet hooren door het alles overstemmende geraas der machines.
Woord Van De Dag