United States or Rwanda ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΦΛΕΡΗΣ — Όμως άκουσε γιατρέ. Είναι ανάγκη να ιδώ αμέσως τη Λέλα. Είμαι ένοχος μπροστά της και μπροστά στον εαυτό μου. Πρέπει να την ιδώ. Τι θέλεις να πης; Δεν καταλαβαίνω. ΦΛΕΡΗΣ — Είναι ανάγκη να ιδώ την Λέλα. Να την ιδώ το ταχύτερο. ΜΙΣΤΡΑΣ — Λες ανοησίες Τάσσο; Τι να την κάνεις τώρα τη Λέλα! Το καλύτερο είνε να γυρίσης το γρηγορώτερο στην Αθήνα. Αυτό είναι το καλύτερο.
Αυτή η γυναίκα δεν πρέπει να φανερωθή εδώ. Άκουσες; Για κανένα λόγο. Καθώς προχωρεί προς το Φλέρη ανασηκόνει νευρικά το βέλο της. Η ωμορφιά της φανερώνεται λίγο μαραμένη μα γοητευτική. Ο Τάσσος στέκεται όρθιος, σαν απολιθωμένος και σα να θέλη να κρύψη κάποια δυσαρέσκεια. Εκείνη, βλέποντας τη ψυχρότητά του σταματάει σε κάποια απόσταση. Δεν περίμενες να με δης εδώ, Τάσσο. Το ξέρω.
Σε άλλους ανοίχτηκε ο δρόμος της ευτυχίας. Σε άλλους ο δρόμος των ηρωισμών. Αληθινά αξιολύπητοι είναι εκείνοι πού μένουν ανάμεσα στους δυο δρόμους. Τάσσο, μπορούμε τώρα να χωρισθούμε υπερήφανοι, χωρίς δάκρυα, χωρίς μεταμέλεια, να χωρισθούμε για πάντα.. . Δώσε μου το χέρι σου. Βέρα! Να πού σας έφθασα. Κράτησα το λόγο μου. ΒΕΡΑ — Καλά που ήλθατε, γιατρέ. Για μένα είναι αργά και πρέπει να σας αφίσω.
ΦΛΕΡΗΣ — Καλησπέρα, φίλε μου. Νάχαμε τα χρόνια του. Ε, Τάσσο; ΦΛΕΡΗΣ — Τι βγαίνει; Τα είχαμε μια φορά. Πήγανε χαμένα. ΝΙΚΟΣ — Δεν έχει πόκερ σήμερα, κύριε Φλέρη; Πόσων χρόνων, είσαι νεανία; ΝΙΚΟΣ — Εικοσιενός, κύριε Φλέρη. ΦΛΕΡΗΣ — Εικοσιενός. Έχει να πη κάτι! ΜΙΣΤΡΑΣ — Γιατί συγκινείσαι, πάει να πη; ΦΛΕΡΗΣ — Τίποτα! Είναι ένας αριθμός που με συγκινεί. Έχει κ' η αριθμητική βλέπεις την ποίησή της.
Ο Φλέρης και ο Μιστράς τον κυττάνε εκστατικοί. Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Αχ! κύριε Τάσσο μου. Αχ! δε βαστάω πια. Δεν μπορώ να στο κρύψω. Θα με κολάση ο Θεός. Έλα, κύριε Τάσσο μου. Έλα, πρόφτασε. ΦΛΕΡΗΣ — Τι τρέχει; Τι είναι. Μίλα. Χάνω τα μυαλά μου. Αθεόφοβε τι είν' αυτό πού κάνεις; Ξέρεις τι κάνεις; Μίλα! Μίλα! Τι μου κρύβετε; Μιλάτε . . . Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Αχ! κύριε Τάσσο. Σε γυρεύει η δυστυχισμένη.
Ήτον απλώς ένας φόβος, ένας γελοίος φόβος μήπως έρθη η Δώρα. ΛΕΛΑ — Δε σου ζητώ απολογία. Τώρα είμαι ευτυχισμένη, που σου είπα ό,τι είχα να σου πω. Τάσσο, χαίρε! Θυμήσου πως μια γυναίκα σ' αγάπησε και θα σ' αγαπά πάντα, πάντα. Όμως είναι καιρός να τελειώνουμε. Η κόρη σου μπορεί νάρθη και δεν πρέπει να μ' εύρη εδώ. Γεια σου, Τάσσο. ΦΛΕΡΗΣ — Σκέπτεσαι λοιπόν, να φύγης αμέσως, Λέλα; Αν ήξερες.
ΦΛΕΡΗΣ — Μην ξαναλές τις ανοησίες του γιατρού. Άλλαξε δίσκο στο φωνογράφο σου . . . Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Δεν ξαναλέω τα λόγια του γιατρού, κύριε Τάσσο. Πρέπει να φύγουμε. Είναι σπουδαίος λόγος να φύγουμε. Τι τρέχει πάλι; Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Η Κυρία Λέλα ήρθε με το απογεματινό βαπόρι. ΦΛΕΡΗΣ — Ψέμματα! Ανοησίες! Πώς είναι δυνατά αυτά που λες; Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Την είδα, με τα μάτια μου. Ερχότανε καταδώ.
Προτιμώ τον Τάσσο και τους μύθους του Αριόστου, που σε κάνουνε να κοιμάσαι όρθιος. — Να τολμήσω να σας ρωτήσω, κύριε, είπε ο Αγαθούλης, αν δε σας δίνει μεγάλη ευχαρίστηση το διάβασμα του Ορατίου;
Βαρέθηκα αυτές τις αρρώστιες κάθε λίγο, δίχως κανένα λόγο. ΔΩΡΑ — Φταίω εγώ μπαμπά, αν είμαι άρρωστη; Αισθάνομαι τόσο άσχημα. Και με μαλλώνετε. ΦΛΕΡΗΣ — Είπα πως εννοώ να παύσουν αυτά τα κλάματα. Με συγκινούνε όσο και οι βρύσες που τρέχουν στο δρόμο. ΜΙΣΤΡΑΣ — Τάσσο μα την αλήθεια του Θεού, είσαι πολύ κακός σήμερα. Παραιτούμαι από γιατρός σου. ΔΩΡΑ — Μα τι φταίω εγώ, μπαμπά; Μήπως το θέλω;
ΝΙΚΟΣ — Δε θα μας δώσετε, σήμερα και τη Δίδα Δώρα, κύριε Φλέρη; Έρχομαι να σας τη ζητήσω από μέρος όλων των δεσποινίδων. ΜΙΣΤΡΑΣ — Θα της κάνη πολύ καλό λίγη άσκηση, Τάσσο. Στείλε την με τη βάρκα, να σε χαρώ. ΦΛΕΡΗΣ — Α! φίλε μου. Αν μπορούσατε να μου την ξεκολλήσετε από τους ουρανίους φίλους της, θα σας ήμουνα και υποχρεωμένος. Φτάνει να θέλη μονάχα. ΝΙΚΟΣ — Θα την παρακαλέσω εγώ, κύριε Φλέρη.
Λέξη Της Ημέρας