Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zaktualizowano: 25 lipca 2025
Z okna zeskoczył i stał teraz bezczynnie z opuszczonemi rękami, patrząc ciągle w wiszącą. Nagle żydówka wybuchnęła: A niech ją dyabeł porwie! Pięć dni numer trzymała i teraz jeszcze go zapaskudziła! aj! aj!... kto to teraz tu stanie! A policya! a gwałty!... a stancya niezapłacona! Kelner milczał, jakby zahypnotyzowany widokiem martwej dziewczyny.
Ja nie pozwolę; zgoda że na pistolety; Lecz strzelać się nie z dalszéj, ani z bliższéj mety, Jak przez skórę niedźwiedzią; ja rękami memi Jako sekundant skórę rościągnę na ziemi, I ja sam was ustawię. Waść po jednéj stronie Stanie na końcu pyska, a Waść na ogonie. Zgoda! wrzaśli: czas? jutro miejsce? Karczma Usza. Rozjechali się. Ja zaś do Wirgiliusza
Poruszyła rękami, wyciągniętemi przed siebie, szukała mnie przez chwilę, jak przez sen, ale kiedy płacząc głośno przytuliłem się do niej, odepchnęła mnie. To nie on, zawołała rozdzierającym głosem; to nie Staś mój! Gdzie tamten, gdzie mój pierworodny, najdroższy, jedyny? Puśćcie mnie do niego, puśćcie, nie trzymajcie!
Niekiedy ustawiał sobie dwa krzesła naprzeciw siebie i wspierając się rękami o poręcze, bujał się nogami wstecz i naprzód, szukając rozpromienionymi oczyma w naszych twarzach wyrazów podziwu i zachęty. Z Bogiem, zdaje się, pogodził się zupełnie.
W szparze tej najdokładniej dostrzedz można było ciemną głowę kobiety, obramowaną jaśniejszym paskiem światła i dalej korpus zwieszający się ciężko z rękami opuszczonemi i wykręconemi konwulsyjnie ku ciału, z nogami podkurczonemi na desce okna. Marciński rękę wyciągnął. Wisi! o tam w oknie! Żydówka oczy zmrużyła. Niechno Marciński poczeka!
Otworzyłem drzwi, chcąc wejść do jadalni, kiedy mnie zawrócił głos panny Felicyi. Spojrzałem na nią. Siedziała w kącie przedpokoju, z rękami opuszczonemi bezwładnie, z szklanemi, nieruchomemi oczyma. Ona, taka żywa i kręcąca się bez wytchnienia! Jej ospowata twarz o twardych i nieregularnych rysach wyglądała brzydziej, niż zwykle.
Napastowany, nieprzytomny, opędzając się rozpaczliwie, rękami, nogami ciągle, tarzając się nawet od jakiegoś czasu po kamienistych zrębach uciekać w końcu zaczyna równiną, jak szalony. Potyka się co chwila, pada i ucieka znowu, gnany czeredą karłów i olbrzymików, o głowach, szyjach gadów, z błyszczącemi żądłami ze złota.
Przyjechał kady, zbierają kamienie; Czekają próżna nadzieja! Bej nie przychodzi, odbite więzienie: Ani dziewicy, ni beja!... Balada ukraińska. Z ogrodowej altany wojewoda zdyszany Bieży w zamek z wściekłością i trwogą. Odchyliwszy zasłony, spojrzał w łoże swej żony, Pojrzał, zadrżał, nie znalazł nikogo. Wzrok opuścił ku ziemi i rękami drżącemi Siwe wąsy pokręca i duma.
Potem opadały i gasły nie mogąc dłużej zatrzymać potężnego tchu, który leciał dalej i napełniał cały przestwór zgiełkiem i przerażeniem. I znów inne domy wstawały z krzykiem, w paroksyzmie jasnowidzenia, i zwiastowały. Ogromne buki koło kościoła stały z wniesionymi rękami, jak świadkowie wstrząsających objawień, i krzyczały, krzyczały.
Słowo Dnia
Inni Szukają