United States or Iran ? Vote for the TOP Country of the Week !
Z trudem przeszedł przez wydział prawny, został adwokatem, gwałtowną mową w jakimś skandalicznym procesie zyskał sobie imię i wziętość. Pisał trochę; parę utworów jego czytałem; były może nie tyle piękne, ale tak osobliwe i niezwykle, jakich dotąd u nas nie spotykałem. Nawet urzędowa krytyka chwaliła go, choć nie zbyt chętnie. Lecz wszystko to były wspomnienia dawne.
Wprawdzie jego mowa Zaleca zwykłe do drogi przybory; Lecz za co nagle, i niezwykłej pory? Dla czego postać była tak surowa? A kiedy mówił, choć gwałtowne słowa Biegą, że jedno drugiego nie ścignie; Zda się, jakoby wyszła ich połowa, A reszta w piersiach przytłumiona stygnie. Ta postać coś mi niedobrego wróży, I głos ten myśli upojnej nie służy.
Bo równa pszczole jest miłość wieśniacza: Słodycz i zgodę i pracę oznacza«. Podała matka kubek na te słowa. Poszła do serca wszystkim Jana mowa; Bóg go też wielkim rozumem obdarzył, Już on niejedną rodzinę skojarzył, Starostą bywa na każdem weselu, I chrzestnym ojcem zwą go w domach wielu. Przeto, gdziekolwiek przyjdzie w odwiedziny, Jest jakby w domu u swojej rodziny.
Nikt ją ta znów za łeb nie trzymał wtrąca jakiś młody chłopak. Kazimierzowa obraca się jak na sprężynach. Za łeb! za łeb!... takie niewolenie słodką mową i przysięganiem to gorsza, niż za łeb trzymanie!... Chłopak mlasnął językiem. Nie trza było wierzyć! W tłumie powstał szmer. Nie wierzyć przysięganiu? A to coś nowego!
Zgody? krzyknął Gerwazy, s Soplicami zgoda, S Soplicami Mopanku? tu mówiąc wykrzywił Usta, jakby nad własną mową się zadziwił. Zgoda i Soplicowic! Mopanku Panisko Pan żartuje, co? Zamek Horeszków siedlisko Ma pójść w ręce Sopliców? niech pan tylko raczy Ssiąść s konia, pódżmy w tamek, niech no pan obaczy.
Więc będę cierpiał jak dawniéj: oto język mój rodzinny i mowa ludzka zostanie we mnie jak harfa z porwanemi strónami... do kogoż mówić będę?... Ciemność będzie towarzyszem moim i krajem moim. A oczy moje, jak służebnice które przestają pracować dla braku oliwy w lampie wieczornéj. A wzrok mój, jak gołębie latające po nocy, które się tłuką o drzewa i skały piersią zlęknioną.