Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Werktuigelijk plukte hij de blauwe druiven en doopte ze herhaalde malen in de glinsterende kom. Hij zoog het frissche sap. Soms hing een druppeltje in zijn snor, en 't biggelde daar, en 't viel op zijn witte servet. De toppen van zijne vingeren glommen. Hij zweeg. Hij had zich in nieuwe gepeinzen verwijderd.
Op dat terrein, waarop de professor de quaestie heel handig verplaatst had, kon hem vrouw Hansen onmogelijk het hoofd bieden. Zij zweeg dan ook wijselijk. Daarenboven was zij als echte Noorweegsche, wel ietwat bijgeloovig, en angstig boog zij het hoofd, alsof Ole Kamp op het punt was vóór haar te verschijnen.
«Het kan niet anders,» zeide hij ontwijkend, «of de Atheners hebben versterking ontvangen. Alleen zouden zij het niet wagen, wanneer zij ten minste niet krankzinnig zijn geworden, hun kamp te verlaten.» Datis zweeg. Hij had zich in de stijgbeugels opgericht en hield de hand boven de oogen ten einde den nog steeds in stap naderenden vijand beter te kunnen gadeslaan.
"Neen!" hernam Reinout: "maar een geestelijke, die de wapens voert, is door die daad zelve vervallen van zijn waardigheid." Arkel zweeg en ging met groote stappen het vertrek op en neder, terwijl zijn hoofd vervuld was met onaangename gedachten.
Na eene poos kwam de cholera en kapitein Stuart stierf, en iedereen stierf die wenschte te blijven leven, en ik hoewel ik op den rand van het graf kwam ik bleef leven! Toen werd ik verkocht en ging van hand tot hand, tot ik verouderd en gerimpeld was en eene koortsziekte kreeg; en toen kocht mij die ellendeling en bracht mij hier en hier ben ik!" De vrouw zweeg.
Ze zag om zich heen als een gevangen vogel; en het vogeltje in haar hart, dat jaren lang daar gezongen had, zong nog harder dan anders ... en ze lachte, stil voor zich heen, evenals op den dag toen de koning haar verboden had over Liefde te spreken tegen zijn zoon ... maar ze zweeg, denkende aan haar belofte.
Zij zweeg, en van de treurige gedachten, die waarschijnlijk haar geest vervulden, tot iets anders overgaande, vroeg zij met een smartelijken glimlach: "Gij vindt mij leelijk, niet waar?" Zij vervolgde: "Weet ge, ge zijt verloren! Niemand zal thans de barricade kunnen verlaten. Ik ben 't, die u hier heb gevoerd. Ge zult sterven; ik reken er zeker op.
Mathilde sprak er weêr over voort of zweeg tusschenbeide en liet haar zwarte armen rechtuit op het witte tafellaken liggen, terwijl haar oogen er over heen droomden. Het kwam zelfs niet in Jozef op dan haar hand aan te raken, die in de zijne te nemen of te aayen. Zij vertelde hem alles en zag hem daarbij aan als een vriend, een vertrouweling, een broeder.
God weet het alleen wat ik geleden heb!" zuchtte de ongelukkige dame: "maar mijn ellende was het loon voor zonde en berokkend verdriet...." Weer zweeg zij en mij eenige oogenblikken later schuchter in de oogen ziende, zeide zij zachtjes: "zeg meisje, heeft uw edele mevrouw u niets gezegd...?" "Neen, juffrouw, waarlijk niet," antwoordde ik, en nauwelijks had ik dit gezegd of de deur ging open, mevrouw kwam binnen en zag ons staan, zooals ik zeide met de handen inéén.
"Maar als we niet van elkaar gaan ! Het ìs al zoover." "Wat is er dan?" "Ik wil niet van je scheiden," zei hij. "Maar " Hij zweeg plotseling en vroeg een oogenblik later: "dus je wilt niet van mij scheiden?" Zij keek hem met vasten blik in de oogen. "Wat is er gebeurd?" drong zij aan. "Ook niet voor een tijd?" "Wat voor een tijd?" "Voor jaren misschien." "Scheiden! Neen!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek