Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 20 mei 2025


En als hij er nog aan dacht, zocht hij zich diets te maken, dat dit zoo erg niet was. Welk plaatsje had hij dan gevonden? De schoenmaker was een groot liefhebber van visschen, niet met den hengel, maar met netten. Eigenlijk was hij zoowel visscherman als schoenmaker.

Maar de zitting was reeds om negen uur geëindigd en derhalve zocht Lewin, om den tijd maar door te komen, nog eenigen zijner vrienden op, zoodat het twee uur in don nacht was geworden, toen hij in zijn hotel terugkwam. Hij verschrok bij de gedachte, dat hij nu, met zijn ongeduld alleen, nog tien uren moest wachten.

Het was ondertusschen verre van daar, dat ik niet in den grond van mijn hart naar menschen gewenscht zoude hebben. Ik stelde in mijn hoofd alreeds allerlei berichten voor geleerde tijdschriften op. Ik streelde my met mijne ontdekkingen in betrekking tot Starrekunde en Zeevaart. Ik zocht er een nieuw licht in voor de Natuurkunde.

Haar innige smart verscheurde mij de ziel, en ik was zelfs zoo onthutst en ontroerd, dat ik in de eerste oogenblikken vruchteloos naar woorden zocht, en niet anders doen kon, dan haar koude hand in de mijne te klemmen, den arm om haren hals te slaan, haar bleek gelaat te kussen en tranen van weemoed aan haar boezem te schreien. "Moeder!" zeide ik eindelijk: "lieve moeder! matig uw verdriet."

Dina bleef met verontwaardiging op een afstand, terwijl Ophelia schotels en borden sorteerde; een dozijn hier en daar verspreide suikerpotten in één pot ledigde; servetten, tafellakens en handdoeken bij elkander zocht om te laten wasschen, en eigenhandig alles schoonmaakte en wegzette met een spoed, waarover Dina geheel verbaasd stond.

Hij wierp nog eenmaal een blik op zijn geboortedorpje, dat hem zoo lief was, zocht met zijne oogen nog eenmaal het roode dak van de kleine woning, waar hij zooveel jaren gelukkig was geweest en waarin hij achterliet, wat hem het dierbaarst was op de geheele wereld, en toen vervolgde hij zijn weg naar de stad.

Wronsky wist het te waardeeren, dat zij het zich tot levenstaak gesteld had hem niet alleen te behagen, maar hem ook te dienen; toch werden hem soms deze liefdenetten, waarmee zij hem zocht te omspannen, lastig: hij wenschte soms, en met den tijd steeds vaker, niet zoozeer zich er van te bevrijden, dan wel te beproeven, of zij zijn vrijheid ook in den weg stonden.

En dat kwam alles daar vandaan, dat de raadsheer Herse gaarne zijne uniform droeg. Toen dus mijn oom Herse naar huis ging, want het regende steeds, dat het goot, zocht hij in zijne kleerkast naar zijn grijzen mantel, en daarbij kreeg hij zijne uniform in de hand en hij dacht: "Zie! vandaag is 't er een goede gelegenheid toe, en wie weet, of ze mij in mijn voornemen niet van dienst kan zijn."

Hoe gaat 'et? vroeg hij met een lieve erg gemeenzame-stem. Nu dejeuneerden ze. Mathilde at bijna niets. Emilie vertelde wat een last zij had van een kleinen hond, die Louis maar niet vergeten kon en overal zijn meester zocht.

Nu de schilder naar de gracieuze gedaante keek, die hij zoo knap in zijne kunst had weêrspiegeld, kwam er een lach van genot over zijn gelaat; lang bleef die daar glanzen. Maar plotseling hief hij zich op, en, de oogen dicht, drukte hij met de vingers op dier leden, als zocht hij een vreemden droom, waaruit hij ontwaking vreesde, in zijn brein vast te houden. Het is je mooiste werk, Basil.

Woord Van De Dag

meisjesschaar

Anderen Op Zoek