Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Uit de beschrijvingen, zoo van den Engelschman als van de dame, meende hij nu zeker te kunnen opmaken, dat het Lurgrave was, wien dit vreeselijk ongeluk getroffen had, en daar juist op dat oogenblik de doctoren inkwamen, volgde hij hen naar de ziekenkamer, om den lijder te zien.
Romaan sprong lijk een zinnelooze naar heur en zijn koffiekopje viel kletterschervelend in brokkelingen uiteen op den vloer. Hij duwde haar op zijde en liep haar voorbij, de ziekenkamer in. Tante Olympe begon schrikkelijk te beven en ze bad: Aai-Heere! Aai-Heere! wat is er nu? Goedele nam Madeleen in hare armen en Ameye bracht een glas water aan hare lippen. Ze paaiden haar, vragend: Hebt ge zeer?
Mij dacht, dat hij het verlangen betuigde u te zien. Wilt gij mij volgen?" "Zeker, zeker!" riep de substituut met onverborgene blijdschap. "Maar gij zult hem het ongeluk niet herinneren?" "Neen, tenzij hij zelf er van sprak. Men kan het niet weten." "Kom dan, substituut, ik zal u tot hem leiden." Toen zij de deur der ziekenkamer openden, werd hun door een teeken de stilte aangeraden.
Het was mij daar wél in die ziekenkamer, en meer dan ooit kreeg ik de overtuiging, dat een acteur evenzeer als ieder ander mensch, een edel hart kan bezitten en een goed Christen zijn."
Doch weet ook, gelijk de zonde steeds het heilige nabootst, is er naast het terrein van liefde en vertrouwen en gebed geen terrein, waarop zooveel gefluisterd wordt, als bij dieven en moordenaars. Demonische nabootsing onder de ingeslopen inbrekers van diezelfde fluistering, die op de ziekenkamer den kranke ontziet.
Zie, de deur der ziekenkamer staat op een kier. Met bonzend hart en op de toonen zachtkens voorwaarts komend, doet ze een schrede in de richting dier kamer ... een tweede ... een.... Neen, eensklaps deinst ze terug: "Laat los! Hoor je niet, los!" roept Donerie weder; en akelig klinkt zijn hijgende stem: "Zij is de mijne! Ha! Op de voorkamer is ze.
Voorloopig stemde Capitán Tiago in alles toe. Tante Isabel trad de ziekenkamer binnen. Maria Clara lag nog te bed, bleek, zeer bleek; naast haar zaten haar beide vriendinnen. "Neem nog een korreltje," zeide Sinang zacht, en bood haar een wit pilletje aan, dat ze uit een glazen buisje haalde, "hij zegt dat je met de medicijn moet ophouden, als je gegons in de ooren voelt."
Dan keek hij naar z'n moe en ging voor haar bed zitten. Maar lang hield hij dat nooit vol. Na korten tijd stond hij op en zwierf door het geheele huis. En dan ging hij opnieuw naar de ziekenkamer en zette zich doodstil neer. Nel was bijna altijd bij moe. Dat wil zeggen, als ze mocht. Want pa wou het niet altijd hebben. Maar als ze mocht, zat ze voor het ledikant.
Daardoor was Jo aan zichzelf overgelaten, want mevrouw March had haar plaats als verpleegster ingenomen, en haar geraden, na de lange opsluiting in de ziekenkamer, eens goed uit te rusten, beweging buiten te nemen en zich te ontspannen.
Antwoord: die was niet te spreken; die zat bij het sterfbed van den prins en wou daar niet weg. Dan moesten ze maar den dokter roepen en zeggen, dat ze kwam met eene boodschap van de sprookjesfee. Pas had ze dat woord gezegd, of de deuren vlogen voor haar open, en het duurde geen vijf minuten, of ze stond in de ziekenkamer. Daar lag de arme prins onder zijne zijden dekens doodsbleek.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek