United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Laat deze sekhti een getuige voorbrengen", zeiden zij "en als hij deze zaak bevestigt, zal het noodig zijn Tehuti-nekht een pak slaag te laten geven, of misschien zal hij een schadevergoeding voor het zout en den natron, welke hij gestolen heeft, kunnen betalen".
Toen zeiden zij: »het is als wij gewenscht hebben, en het zal ons lieve kind zijn!« en om zijn klein postuur noemden zij het: »Duimpje.« Het werd goed verzorgd, maar het kind groeide niet en bleef altijd zoo klein als toen het geboren werd, het keek echter heel verstandig uit zijn oogen en toonde zich een vlug en handig ding, dat geluk had in alles wat het begon.
En toen zij haar bewustzijn had teruggekregen, en wij haar zeiden hoe zij geijld had, stortte zij hare gansche ziel voor hare moeder uit, en zeide met eene stem, zoo plechtig als verkondigde ze eene godspraak, en met den blik ten hemel geslagen: 'Ik weet dat ik niet sterven zal, voordat ik hem zal hebben wedergezien.
Wij en zien het niet, zeiden de baroenen en de edelvrouwen, die mede opgingen, afdaalden. Gawein en Ysabele waren op een der torenterrassen gekomen. De zomerlucht veropenbaarde boven hunne hoofden onmetelijk en zware blanke wolkmassa's stapelden er, drijvende uit en in elkaâr.
Eenigen uit het volk behielden nochtans hun vertrouwen. "De heeren der Staten, zeiden zij, hebben twintig duizend goed gewapende mannen, met vele kanonnen en een goede ruiterij. Zij zullen al de uitheemsche soldaten wederstaan".
Het lak was er afgegaan en zij was ook zwart geworden, maar zwart maakt slanker, en nu dacht zij, dat zij fijner dan vroeger was. «Daar komt een eierschaal!» zeiden de jongens, en nu staken zij de stopnaald in de eierschaal vast. «Witte muren en zelf zwart,» zei de stopnaald, «dat kleedt goed; nu kan men mij toch zien! Als ik maar niet zeeziek word, want dan moet ik braken!»
Maar de beide anderen zeiden: »wij verlangen van het geluk nog iets meer dan enkel zilver!« en zij raakten het niet aan en gingen verder. Toen zij weêr een paar dagen geloopen hadden, kwamen zij aan een berg, die heelemaal van goud was.
Hij wist zijn liefde voor 't goddelijke, voor 't zuivere licht, hij wist zijn lichaamskuischheid en zijn verlangen en dat hij ongelukkig was en dat anderen lachten. Hij wist niet of zij gelukkig waren, maar ze zeiden dat ze genoten van 't leven. Hij had nog nooit genoten van 't leven! Hij wist niet wat 't leven was.
Toen hij hen zag, schreeuwde hij moord en brand over het uitzicht van den een. Zij zeiden hem, dat de vier personen nog niet waren voorbij gekomen; maar hij antwoordde, dat hij u reeds te Radowitsch had gezien en de noodige zweepslagen had ontvangen. Groot was nu hun verbazing. Zij begrepen hem en hij begreep hen niet.
De toost van den heer Flitz, ofschoon maar neen, we zeiden dat toosten niet gecritiseerd behooren te worden de toost maakte opgang, en zelfs Doortje begreep dat het: "hi hi, 't welzijn van dezen huize was."