Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juli 2025
"Kom Piet, vooruit maar weer!" "Trekt maar, zoo hard je kunt," riep Dik. "Doet maar gerust, of je thuis bent; je behoeft me niet te ontzien." De jongens trokken uit alle macht, maar toch ging het den slakkengang. Dik was te dik, en daarbij zaten zijne zakken zoo vol perziken, dat hij nog dikker was dan gewoonlijk. "Trekken, trekken!" riep hij.
Plotseling laat de man zijn dikke onderlip zakken, zijn neusgaten worden wijder en een geluid als 't zuchten van een nijlpaard doet de jonge schoone opschrikken uit de mijmerende beschouwing van haar "hij". Met een niet zeer lieve uitdrukking op haar gezicht stoot zij den naast haar zittenden man aan met de woorden. "Aber Papa!" "Hé was ist?" "Du scharchst ja!" "So ja!
Drie gulden! De bladeren vallen van de boomen, doch er schieten nieuwe op hunne plaats; maar de guldens gaan uit de zakken en keeren er nimmermeer in; de vlinders verdwijnen met den zomer, en de guldens ook, hoewel zij meer dan twee esterlings wegen. Dus sprekende, staarde Uilenspiegel naar zijne drie gulden.
Ik betreurde het volstrekt niet de geneeskunde eraan gegeven te hebben, integendeel vroeg ik God vergiffenis ze uitgeoefend te hebben. Ik telde met genoegen het geld na, dat ik in mijn zakken had, al was het ook het geld verdiend met moorden. Ik leek op de vrouwen die hun losbandig leven verbeteren, maar die altijd het geld behouden dat zij daarmee hebben verdiend.
"Wel, wel.... Zoo'n jonge vrouw.... Enfin, niet den moed laten zakken, nooit den moed laten zakken. Tot ziens!" "Goeien morgen, mijnheer." "Zullen we Willemsen Woensdag nahouden?" "Uitstekend mijnheer." "Goeien morgen.... Beterschap".... "Goeien morgen, mijnheer."
Sommigen leunen zwijgend tegen den muur; anderen, op zakken liggende, neergehurkt, met de beenen onder het lijf gevouwen, zitten roerloos; niemand spreekt een woord; de voorbijgangers, die een kop koffie of iets anders verlangen, treden voorzichtig naar binnen en geven zwijgend een teeken.
Ik gis, dat gij nog niet gedineerd hebt, daar de zon nog vóór den meridiaan staat." Onder dankbetuiging nam ik zijn aanbod aan; hij liet zich dadelijk naar de kajuit zakken, zoo het heette om wat klaar te zetten; maar ik geloof eer, dat het hem te doen was, om een en ander uit het gezicht te bergen, en dit kwam later ook uit: hij verduisterde een zak dollars uit de lading.
Ik had mijn zakken spoedig vol met een aantal van die blokjes en weldra kende ik ook de letters; maar lezen, dat was nog iets anders; dat ging zoo snel niet en er kwam zelfs een oogenblik, waarop het mij berouwde, dat ik het had willen leeren. Ik moet er echter bijvoegen, om me zelven recht te doen wedervaren, dat dit niet uit luiheid was, maar wel uit eigenliefde.
Gedurende het onderzoek zeide mijn vader nu en dan op fluisterenden toon een paar woorden tot de mannen, die de zakken hadden gebracht. Als ik engelsch had gekend, zou ik die woorden misschien verstaan hebben, maar men verstaat slecht wat men niet begrijpt. Alleen het woord policeman, dat bij herhaling werd gebruikt, trof mijn oor.
Hij zeide mij, dat dit de bedoeling niet was, toen hij mij een regiment mee gaf, want dat dit regiment evenals vroeger aan hèm bleef toebehooren en dat hìj alleen er de beschikking over had, en dat de titel van opperbevelhebber maar een titel was en een eerbewijs. Hij zei mij, dat ik asjeblieft niet een paar van zijne onderdanen in mijn zakken moest steken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek