Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Zij nam het zakje met scudi, en den inhoud in hare hand nemende, slingerde zij dien door het vertrek. Voort, vuilaardig geld! riep zij, ik wil liefde, ik wil hartstocht, maar geen geld. En nu Antonio, ben ik aan u. Onder de kunstbroeders der Villa Gloriosa behoorde sedert eenige maanden een jong Duitsch musicus.
Maar hij had vijftig gulden moeten betalen aan de nering der vischverkoopers. Zijne vangst at hij op of verkocht hij, en aldus herstelde hij de rondheid van zijnen buik en vergaarde hij een zakje karolussen.
"Wacht maar!" Zij ging even naar den winkel en kwam spoedig met een bruin papieren zakje vol rozijnen terug. "Dank u wel," zei Elsje. "Ik vind dit zoo'n aardigen winkel, net zoo een als bij ons." "Is je vader dan ook kruidenier?" "Neen, mijn ouders zijn dood. Ik woon buiten, dicht bij een heel mooi dorp, bij mijn grootmoeder. Ik ben hier maar voor een poosje.
Mijn gids, een kloeke Berber met koperkleurige huid, bukte zich herhaaldelijk, om iets van den zandigen grond op te rapen. Op een goeden dag bracht hij mij een gevuld zakje; het waren witte truffels, die hij onderweg had ingezameld. Dit knolletje heeft volstrekt niet den geur van zijn broertje uit Périgord, en het is, of men een raap proeft.
Zij was niet grooter dan dat, had haar groote pop in den arm, en haar louisd'or in het zakje van dat boezelaartje gestoken; zij lachte; elkander bij de hand houdende wandelden zij voort; zij had in de wereld niets dan hem.
Ik zag er vreeselijk uit, en juist was ik bezig met mezelven wat op te knappen, toen een man mij op den schouder tikte. Ik keek hem aan en dacht: "Jou heb ik meer gezien!" Hij had een netzakje met springlevende bot aan zijnen arm hangen en het zakje openende, haalde hij er een van de wildste botjes uit en leî het op straat neer. Het dier lag erg te spartelen, maar kwam niet ver.
Waarvan hangt toch dikwijls het lot der volken af! Mijn oogen konden zich van al die wonderen der zee niet afwenden, toen ik door een onverwachte verschijning werd getroffen. Midden in zee verscheen plotseling een man, een duiker, die een klein leeren zakje aan zijn gordel droeg.
En bovenal, wat moest hij wel denken, toen kapitein Nemo, een zakje met parels te voorschijn halend, hem dit in de hand drukte? Deze schitterende aalmoes van den waterman werd door den armen Singalees bevend aangenomen. Zijn verwilderde oogen duidden bovendien genoegzaam aan, dat hij niet wist aan welke bovenmenschelijke wezens hij het leven en fortuin tegelijk te danken had.
Ze moesten onophoudelijk aan het petje denken, en konden daardoor niet zoo goed luisteren naar den meneer in den catheder. Daarbij kwam nog, dat het eene handje ook twee halfjes moest bewaren, een voor het zakje en een voor het negertje. Het zakje ging rond en vroeg voor de armen, het negertje stond op een tafel en vroeg voor de heidenen.
Ibarra keek erg gelukkig, haalde zijn zak-portefeuille voor den dag en nam er een papier uit, waarin een paar zwartachtige droge en geurige blaadjes ingepakt waren. "Jouw salie-blaadjes!" antwoordde hij op haar blik. "Dat 's alles wat je me ooit gegeven hebt." Zij haalde op haar beurt snel een zakje van wit satijn uit haar boezem. "Afblijven!" riep ze, en gaf hem een tik op zijn hand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek