United States or Guatemala ? Vote for the TOP Country of the Week !
Des nachts, als wij op den grond sliepen, trokken zij ons de slaapmutsen van 't hoofd, de handschoenen onder 't hoofd weg, en namen ook de huiden van Bevers" zoo werden in Steller's tijd de Zee-otters genoemd, "en andere dieren mede, die op en onder ons lagen.
Een kerel van goud!" zeide Oblonsky, toen Wesslowsky weg was en de boer de deur achter hem had toegedaan. "Zonder twijfel!" verzekerde Lewin, die nog altijd aan het onderwerp van hun gesprek dacht.
Maar het hielp niet; ook dat verdriet moest hij hebben. "Wat praatjes wil je me nu op de mouw spelden?" riep de koopman. "Eene koe heeft je hier gebracht? En je hebt hier geen huis je ouders wonen ver weg, en je kunt het huis niet weer vinden? Nu, kom aan, je bent er nu eenmaal, en ik wil je wel houden. 'k Heb net een' loopjongen noodig.
De weg loopt aanhoudend over bergen en dalen, zoo dat men schier aanhoudend niet anders dan stapvoets voortgaat; te meêr, daar men maar weinig van paarden verwisselt; doch ik verveelde mij niet, om dat de landstreek aangenaam is, alles is bebouwd; hier en daar heeft men boschjes en boeren-hoeven, die men Metairies noemt; onder dezelven ziet men 'er die met de aangelegen schuren, stallen, enz. al vrij groot zijn, en wel kleine gehuchten gelijken.
Deze vlakte, door de rivieren de Blauwe Bron en den Paarlstroom bespoeld, is eene der rijkste en vruchtbaarste streken van gansch Marokko. De zon was nog nauwelijks aan den hemel of de kleine karavaan was reeds op weg gegaan. Iedereen verkeerde in eene opgewekte koortsachtige stemming, want dien dag zou men Fez bereiken.
Het eenig gevaar dat hem bejegende, vertoonde zich in de gedaante van 'n kindermeisje dat naar den weg vroeg. Wouter stapte dit vermoedelyk begin van verlokking tot plichtverzuim, met saamgeknepen lippen voorby, en ... met 'n bloedend hart. Want het kostte hem veel, stuursch te zyn jegens iemand die zyn hulp inriep.
Bezit men haar, ach! de eigen rouw Wacht dan den vlinder en de vrouw: Zij kwijnen weg, hun lust verteert, Door 't spel des kinds, de luim des mans: De dierbre buit, zoo wild begeerd, Derft, eens gevangen, al haar glans. De zelfde hand, die straks haar ving, Vernielt allengs haar schoonste kleuren, Tot ze als een bleeke zwerveling In de eenzaamheid zich dood kan treuren.
Deze plant schijnt geheel ongevoelig te zijn voor een donkere standplaats, droge kamerlucht en stof; ook schijnt te veel warmte haar niet te hinderen; dit neemt evenwel niet weg, dat men beter doet haar goed te behandelen, geregeld te begieten, de bladeren schoon te houden en ze op een lichte plaats te zetten.
Om drie uren verlieten wij, en met ons een aantal menschen en vee, dit neringrijke en naar allen schijn zeer welvarend plaatsje; wij waren nu nog omtrent 3 goede uren van Bagnères, langs den weg, dien wij te nemen hadden. Luz en deze laatstgenoemde plaats rekent men over Pierrefitte op ruim acht uren.
"Kan je je voeten niet wat hooger oplichten. Ik stik van jouw stof." "God, mensch, loop jij dan vooruit." Hijgend, zweetend, stond Trien even stil en ging achter moeder loopen. De voeten schepten het stof van den weg. Kousen en schoenen waren vuil-wit beslagen. Elk oogenblik werd het benauwder, broeiender. Aan de overzij der sloot stonden de koeien dichter bijeen.
Woord Van De Dag