Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Maar: Onzoenlijk als zich tegen water 't vuur Vechtende weert en sissend zijnen vijand Tracht te verdelgen, zoo ook weert de toorn Zich tegen uwe woorden in mijn borst." IPHIGENIE: Als 't heilig licht der vredige offervlam Waarom de blijde dank zijn lofzang heft, Laat zoo voor mij ook uw genade stralen. THOAS: Hoe vaak heeft deze stem mijn hart vermurwd! IPHIGENIE: Reik mij de hand.
Daarom, dat zij ergernis van de aarde weert, en de liefde voedt. Ten laatste moest hij vluchten om de wraak der priesteren, maar overal waar hij kwam was zijne leer hem vooruitgegaan, en overal waar hij ging volgden hem zijne vijanden als zijne schaduw. Toen Jessos zoo twaalf jaren rondgereisd had, stierf hij, maar zijne vrienden bewaarden zijne leer en verkondigden die, waar zij ooren vond.
Hij gevoelde de verantwoordelijkheid zijner betrekking, hij kuchte met een moed, die iedereen vertrouwen gaf, en hij stapte naar voren, teneinde een toespraak tot de mannen van Weert te houden, gelijk helaas zoo menig veldheer, die zeer goed zijn troepen moed weet te verschaffen, doch die zelf op den achtergrond wenscht te blijven, waar 't gevaar hem niet bereiken kan.
Het woord oort of oord beteekent in deze namen een meestal lang gestrekt eilandje in eene rivier, anders gezeid een weert of waard, dat oorspronkelik, met woerd en wierde en wier, wel een en het zelfde woord als oort zal wezen. De geslachtsnaam Op den Zieke schijnt wel vreemd.
De straten der plaats, waar de processie gehouden wordt, zijn feestelijk getooid; bloemen, groen en papierknipsels zijn gestrooid over den te volgen weg. Het volksgeloof wil, dat dit processiestrooisel beschermende macht bezit tegen ratten en muizen, en tegen onweêr; ook legt men het tusschen het graan, want het waarborgt een overvloedigen oogst en weert "het zwart" uit de tarwe.
dragen zij geen rooden baard; trouw en waarheid zijn verdreven; hebzucht, loosheid en afgunst met koningin Hoovaardij zitten nu op het kussen. De geestelijkheid moet menige veer laten: Losevont de prior, bisschop Prendeloor, Rapiamus de deken, de kardinaal Valoot met zijne concubine. Op die wijs had vroeger ook JAN DE WEERT het mes gezet in de booze zweren van zijn tijd.
Wat weert zich die arme kromme knaap om zijn geel-grauwen poffer waarvan de wetenschap leert dat hij slechts één vijfde voedende deelen bevat, zoo zuurachtig klef en zoo krakend van kalk of van krijtstof naar binnen te slokken.
Met één slag behoorde deze tot het rijk des doods, en 't ondier opende den muil, om het lijk te verzwelgen. Nadat hij hiermede gereed was, verlangde hij nog een kleine toespijs, en onder het vliegen naar Weert greep hij, ondanks het gejammer der moeder, een driejarig kind bij de beenen op, en met een hap en een snap was 't al in zijn keelgat verdwenen."
Dat weet ik niet, dat hangt af... Wanneer ge katten en ongedierte weert... de vogel goed verpleegt, versch eten en drinken geeft en dagelijks "muur"... bijtijds een bad, en de roestjes driemaal per week uitklopt, dan leeft hij tien tot vijftien jaar... Ik heb zelfs eens gelezen dat een vogel twintig jaar werd... Dan koop ik er een, verklaarde Snepvangers opgetogen...
De Ypersche chirurgijn JAN DE WEERT b.v. had vrij wat wereldsche poëzie gedicht vóórdat hij zijn Nieuwen Doctrinael schreef, om daarmede de dichterzonden zijner jeugd te boeten. Als dichter van Sinte Amands Leven kennen wij den jongen geestelijke GILLIS DE WEVELE van Brugge.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek