United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !


De souffleur blijft onbeweeglijk op zijn plaats zitten, maar vraagt met een blik uit zijn rechteroog en een optrekken der wenkbrauwen aan Walten: „Wat is d

God! ’t vijfde,” snikt Walten en werktuiglijk richt hij zich op, maar valt dadelijk machteloos terug op den stoel, terwijl hij beide handen voor de oogen slaat. „Klaar voor ’t vijfde?” roept een stem uit de verte. „Neen! neen!” schreeuwt Laflèche terug. „’t Doek moet vallen, roep den inspiciënt!”

Verder komt de spekslager niet, want Walten heeft eensklaps den grooten krulstok van de tafel gegrepen, plaatst zich vlak voor baas Träger, ziet hem dreigend aan en bijt hem toe: „Breng me niet tot ’t uiterste; ga heen, man!”

Met de armen over de borst gekruist ziet Walten, met somberen blik tegen de deur van ’t keukentje leunend, de zonderlinge groep dáár voor hem aan, en als Pietersen blijft zwijgen, fluistert hij hem toe: „Zeg maar wat, als ze je dede wachtgeeft; anders wordt ze zoo ongeduldig.” „Stichwort

Een glans van vreugde glijdt bij ’t hooren van dien hartelijken toon als een zonneschijntje over ’t gelaat van den ouden Walten, en als toegevend aan een plotselinge opwelling van vertrouwelijkheid steekt hij beide handen uit naar den vóór hem staanden jongen man, terwijl een: „Willem, beste jongen!” zijn mond ontsnapt.

Walten aarzelt, en mevrouw Groote herhaalt: „Als jij refuseert, refuseer ik alle rollen, hoor! Kom! ik heb nu juist groote ambitie om je te schaken.” Schröder ziet aan Waltens houding en blikken, dat hij nog iets op ’t hart heeft, en vraagt hem daarom met de oogen: „Heb je nog wat?” De oude man, die met zachten drang door zijn dame naar de deur wordt geleid, kniktjazonder dat zij ’t ziet.

Pietersen, moe van ’t staan, heeft zonder gedruisch te maken een stoel genomen, den daarop liggenden zak verwijderd en zit nu met de ellebogen op de knieën en de handen onder ’t hoofd naar Walten en Annette, die samenvoortspelen,” te kijken. „Kom, lieveling,” zegt de oude man op zacht, overredenden toonhoud op; je wordt moe; je kent je rol uitstekend. Bravo!

Als Walten speelde was de schouwburg eivol; zijn naam op ’t affiche bleek voldoende om een stuk te doentrekken.”

Met een vriendelijk hoofdknikje begroet zij Walten en neemt op den haar aangeboden stoel plaats. „U komt als geroepen, mevrouw!” „Waarom?” „Hier is