Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Nu begon een andere vrees zich van hem meester te maken, hoe, indien de smid eens niet naar buiten kwam en hij dus veroordeeld was, den nacht, den kouden Meinacht daar alleen door te brengen. Dat denkbeeld greep hem met geweld aan en folterde hem zoodanig, dat hij reeds begon te wenschen, wat hij een paar uur geleden zoo bang had te gemoet gezien.
"Ja, mijnheer," zeide hij: "en hoewel het waar is misschien, wat mijnheer onze baljuw zegt, dat jongens beter, en meisjes te week zijn, want, dat zijn ze, mijnheer, zooals gij aan Fieken zien kunt," en daarbij wischte hij zelf de tranen uit zijne oogen, "zoo weet ik u toch voor uwe goedheid niets beters te wenschen, dan dat onze goede God u eenmaal zoo'n lief deerntje moge schenken, als mijn kleine Fieken is."
Als gij die waarheid recht in 't gezicht ziet, dan zult gij ook opschrikken en als mijn broeder zeggen: 'Maar wat is het dan toch? Het spreekt van zelf dat, zoolang wij nog den wensch koesteren de waarheid te leeren kennen en de waarheid te spreken, wij ons daartoe zullen inspannen. Dat is alles wat mij nog overbleef van mijne zedelijke wereld; verder gaan mijne wenschen niet.
Weldra was het acht uur en toen vroeg de gastheer ons of wij plezier hadden met het heele gezelschap mede naar een theater te gaan, waar een echt Chineesch stuk, uit het Chineesche volksleven gegrepen, door amateur-artisten gegeven zou worden. Wat konden wij meer wenschen!
Zijn program eens te wijzigen, daarvan was nooit sprake, hij kende zijn les van buiten, draaide die achter elkaar elken dag af en mocht door onze abnormale wenschen niet in de war gebracht worden.
Ik genoot ten volle het geluk van den reiziger, met betrekking tot vervulde wenschen en vrijheid. Ik begon de zaak anders in te zien. "Wat waag ik ook," zeide ik bij mij zelven, "door het merkwaardigste land te bereizen, een zeer belangrijken berg te beklimmen, en in het ergste geval op den bodem van een uitgebranden krater af te dalen?
"Wij hebben de eer, mijnheer Henry Wood te spreken, vroeger in Indië woonachtig, niet waar?" vroeg Sherlock Holmes. "Ik kom hier om u te spreken over den dood van mijnheer Barclay." "Wat zou ik u daarover kunnen mededeelen?" "Dat is het juist, wat ik zou wenschen te weten.
Hij kon sterven, haar verkrampend hart riep het luid. Mocht zij hem dan niet een laatst vaarwel wenschen en hem de oogen sluiten? Zou hij ten hemel varen zonder zijn kind aan zijne zijde te zien?
Men ziet uit dit gemeenzaam praatje, dat Frits Rosemeijer geen wrevel voedde noch argwaan gevat had tegen Frits Millioen. Alleen toen deze van de eersten naar hem toekwam om hem geluk te wenschen, had hij hem even ter zijde genomen en hem ingefluisterd: »Gij ziet dat ik toch nog bijtijds ben gekomen!" »Nog juist bijtijds en.... daar moogt gij mij voor danken."
En hetgeen ze altijd beweerd had van hem te wenschen zuivere vriendschap dat wees ze nu terug. Ze had vriendschap gewenscht, zoolang ze meende dat hij "meer" verlangde. Maar haar berekening, die bij een middelmatig man wellicht ware opgegaan, mislukte hier. In stede van zich geheel aan haar te verslaven werd hij, door haar tactiek, meester van al zijn drangen, en dus teruggeschonken aan zich zelf.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek