Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Want toen zij nog in den korf opeengepakt waren, een gistende, koortsig beroerde massa, toen scheen alles mogelijk wat nu in 't klare daglicht de grootste dwaasheid blijkt. "Hevige vreugden hebben hevige einden En sterven in hun zege."
Terwijl ik daar zit, eenzaam op mijn bankje, komt het oude verlangen naar een nieuwe schoonheid als een vloed in mij op, schoonheid die zal zijn de verpuurde essence van onze eigen smarten en vreugden, onze aspiraties en onze zelfverzakingen, de gouden bekroning van onzen levensbouw, de nieuwe hemel boven onze nieuwe aarde.
Hoe zoet ware mij de eeuwige slaap geweest! Doch ik kon niet sterven: de kelk was nog niet tot den bodem geledigd.... En al wat ik beminde, zonk met hen ten grave. Een onbeklimbare grenszuil ging tusschen den vader en zijn kroost op. En ik bleef alleen in de wereld. Dan liet ik mijnen blik in het verledene gaan, en ik berekende de hoeveelheid mijner pijnen en mijner vreugden.
Maar dikwijls ook weet zij haar innerlijk leven, de vreugden en smarten der minnende ziel te boetseeren in hare smijdige taal, telkens nieuwe rhythmen en vormen vindend en die verlevendigend met het lichte spel van rijmklanken, van staand en slepend rijm, van dubbelrijm en refrein. Eentonig heeft men gezegd. Is niet elke minnelyriek eentonig? Ook de heide is eentonig.
Veel minder als gade had zij geleden, dan als baronnesse; veel minder als vrouw, dan als adellijke. Geleden had zij onder hare kinderloosheid: niet, zooals andere vrouwen, uit verlangen naar de zorgen en vreugden van het moederschap, maar omdat zij eenen erfgenaam wenschte voor haar bloed, haren naam, haar wapenschild en haar kasteel.
't Is onverdrietelijke aarzeling toch boven al dit opgaan en dalen; de ruige struiken overal, doode vreugden beklaag ze niet, behangen van bladerlijkjes zijn, waar mossen fonkelen als schatten die verzonken.
De vreugden van haar woning waren zóó verlokkend voor de heldhaftige Noorsche vrouwen, dat zij dikwijls in den slag stormden als hare geliefden verslagen waren, hopende hetzelfde lot te zullen deelen; of zij vielen in hare zwaarden, of werden vrijwillig verbrand op denzelfden brandstapel als de overblijfselen harer beminden.
Voeg daarbij de muggen, die om dezen tijd in massa optreden en ge hebt een niet zeer vriendelijke, maar juiste voorstelling van de vreugden, die in deze streken den afrikaanschen topograaf wachten.
Hij die dit vreemd mocht vinden, bedenke: dat bijna niemand de volle bewuste beschikking heeft over al de in hem liggende geestelijke krachten. Hij krijgt langzamerhand de beschikking over hen, indien hij zeer hooge en diepe vreugden en smarten voelen kan. Zij kende hem niet!
...."Toegeven doen we niet, morgen niet toegeven doen we nòoit! Wat we vandaag willen, willen we morgen. Kameraden we zijn pas an 't begin an 'n begin, an 'n léélijk begin. Kijk om je heen, over de hekken, van 't Park, kijk over de gracht. We wonen as beesten, we hebben vreugden as beesten, we worden gebruikt as beesten en as beesten vermoord as we ons verzetten"...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek