Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Geen sprankje mos wordt door een zucht bewogen, Geen leven slaakt geluid in ’t kil arduin, Slechts in den onkruid-ruigen bouwval-tuin Schiet, klaterend, een springbron naar den hoogen: En ’t lage dal blikt op, met vreeze en beven, Naar ’t slot, waar zang en zwaardgekletter klonk, Toen willekeur bevel vermocht te geven,
En dit nu mag elk minnaar des Heeren wel op zijn eigen vroomheid toepassen. Meet ge u af naar hen, die in het gestoelte der spotters zitten, of staan in den raad der goddeloozen, o, gewisselijk, dan zijt gij, met uw zeer kleine vreeze des Heeren, al een wondervroom en zeer godzalig man.
Dus is het thands my, nu ik op de Veluwe tusschen de eeuwen rondwandel, en niet naar eenig merkwaardig overblijfsel zoek, maar deze zich by menigten aan my opdringen. En wanneer ik dan den vinger zet op eene plaats, waar de herinneringen zich ten naauwste aan het Huis van Oranje verbinden, dan vreeze ik geenszins naar het minder belangrijke te hebben gegrepen.
Wellicht zal de lezer zich te dezer plaatse verwonderen, dat ik, die in de laatste hoofdstukken met een langzamen tred ben voortgegaan, en schijnbaar min belangrijke gebeurtenissen tot in de kleinste bijzonderheden toe verhaald heb, over voorvallen van meer aangelegenheden, als b. v. de vrijage van den Heer Mom en de terugkomst van Joan, zoo los heenloop: ja vreeze ik dat men de woorden, die ik als motto voor dit hoofdstuk gebruikt heb, op mij zal toepassen, en mij teffens de reden van mijn vreemd gedrag te dezen opzichte vragen.
Ter nauwernood echter had Geertje die, in weerwil van haar moedig besluit, toch met vreeze aan den man dacht, wiens hemeltergende voogdij haar zoogkind in den droevigsten toestand gebracht had diens naam genoemd, of de geneesheer bedacht zich en, den naam Van Meerle een paar malen herhalende, vraagde hij: "Luitenant van de cavalerie....?"
Ofschoon hij wel een vage vreeze had dat hij een feit in het verleden, hetwelk zijn gedrag moest regelen, had vergeten, dong Sigurd naar Goedroens hand en kreeg haar, en hun huwelijk werd gevierd temidden van de vreugde des volks, dat den jongen held innig lief had.
Hoe lang die lyst ook zy, verklaar ik egter, dat ik, uit vreeze van langwylig te worden, een gebrek, waar aan ik misschien reeds schuldig ben, veele andere onheilen, die ons drukten, heb overgeslagen.
Toen ze eindelijk snorkend in slaap vielen, was hij de eenige blanke aan boord die nog tot iets in staat was, en hij hield een ijselijke wacht tot de morgenschemering, in angst en vreeze voor een aanval van de wal of een oproer van de bemanning.
»Daar zal wel iets van aan zijn, vreeze ik, bovenal is hij schuw en gedrukt, maar dat alles is niet te verwonderen, hij heeft zulk eene erbarmelijke opvoeding gehad als men opvoeding noemen mag, een opgroeien tusschen duwen en stooten in, zonder eenige zedelijke vorming van geest en hart." »Wat vertelt gij mij nu!
Want al ware dit zoo, dan nog tienmaal liever een slapper Sabbath, waarbij de vreeze Gods u vervult, dan een strenger Sabbath, waarbij ge uw God niet aanziet, maar eeniglijk vraagt naar het oordeel der menschen. Maar bovendien, dit verwijt is zonder grond. Een kind van God is teeder en nauw in de conscientie.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek