Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Hij vouwde het papier weer dicht, legde het weer onder den steen, en kwam toen op het kantoor, waar Faller in een onderdanige houding voor den ingenieur stond, de tramp herkende den jager niet, gekleed in zijn linnen kostuum; en hij schrikte dan ook niet weinig, toen deze de hand op een zijner schouders legde, en hem op een dreigenden toon vroeg: "Weet gij wie ik ben, master Faller?"
Zij vouwde haar handen en fluisterde: »Heere, ik ben geringer dan al Uwe weldadigheden." Zij kuste haar zonen, vraagde haar naar den welstand van hun huisgezinnen, en zeide op zachten toon: »Laat Daniël nu ook binnen komen." Doch bij dit woord ging er een aarzeling over het gelaat van den ouden Boer.
Ze had nog altijd haar gelaat afgewend, en vouwde nu stil haar handen. Waarom? Dat weet ik niet.... Plotseling stond ze op en luisterde. Vader!... zei ze, vlug het huisje in gaande, waarvan de deur open bleef. De prins wilde haar volgen; maar op het pad dat naar het bosch leidde, zag hij denzelfden ouden man komen, die hem 's morgens den weg had gewezen. Op eenige passen afstand bleef hij staan.
Met deze woorden leidde de kapelaan zijn verloofde over den drempel van zijn vaders huis. De dikke Jörgen Kruse kwam zóó in de war door dien plechtigen intocht, dat hij de handen vouwde en "Amen" zei. Maar zijn vrouw, die even mager was, als hij dik, wierp haar breiwerk weg en liep snel haar nieuwe schoondochter tegemoet. "Welkom! Welkom in ons huis lieve kind.
Als er zoo plotseling een storm opkomt zegt men bij ons te lande dan heeft een radeloos menschenkind zich zelven het leven benomen en men bidt voor de arme ziel, hoewel men niet weet, wie het is; ik vouwde ook mijne handen tot een gebed, toen het mij als lood op 't hart viel.
"Heer! ik weet, dat er niemand wordt gevonden, die mij gelooft, en die mij recht zal verschaffen; en toch ik zweer u allen, dat ik onschuldig ben. Bij God zoo betuig ik, dat ik nimmer het schandelijk kwaad heb bedreven." Zij vouwde haar handen. "Gode alleen zij de wrake over mijne vijanden, die mij zoo valschelijk betichten."
Moeder zat bij het haardvuur, nam een snuifje, vouwde haar handen op haar knieën en begon een praatje; La, die enkele dagen blijven zou, had haar kantwerk-kussen meegebracht en liet de houten klosjes vlijtig door elkander rammelen.
"Hoe nu!" hernam Aafke, terwijl ze hem verhinderde het dadelijk te verslinden: "hebt gij reeds weder vergeten dat gij God om Zijn zegen daarover bidden moet?" De ongelukkige voelde zich wel is waar teleurgesteld, doch legde het stuk niettemin dadelijk naast zich neder, vouwde de handen, deed de oogen dicht en bad luid: "Goede God! geef Uw zegen over dit voedsel."
Hij heeft vrouw en kinderen," zei zij, terwijl zij de handen vouwde. "Laat hem gaan, vaderlief, gij zult het immers aan uwe kleine Amelia niet weigeren?" en zoo ging zij voort, terwijl ze hem allerlei lieve woordjes gaf, en hij wrevelig voor zich bleef kijken.
Terwijl de aangekomene zich warmde, en den kastelein Labarre den rug toekeerde, nam deze een potlood uit zijn zak en scheurde een stuk van een oud dagblad af, dat op een tafeltje aan het venster lag. Op den witten rand schreef hij een paar regels, vouwde het snippertje dicht, zonder het te verzegelen, en gaf het aan een knaap, die hem tot keukenjongen en lakei te gelijk scheen te dienen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek