Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Erg, erg, eens zoo erg Ging 't me bij den Spitsenberg: Kijk, daar kwam een walvisch boven, En de twee fonteinen stoven, En de harpoenier kreeg prik, "Vrij," zoo dacht ik, "vrij loop ik." Fut! toen hij zijn staart maar zwaaide, Was 't of aarde en hemel draaide; Vloekte ik jou niet als de pest, Weet, ik lag ook buiten west!
"Bliksems!" vloekte Marcel met een blik op zijn overhemd, waar op een blauwen achtergrond wilde zwijnen door een troep honden vervolgd werden; "ik heb hier geen ander. Enfin, ik weet er niets anders op dan dat ik een vadermoorder aantrek; niemand zal dan de kleur van mijn overhemd zien, daar ik Methusalem tot mijn hals kan toeknoopen."
Zoo, vind je dat erg? Ja, 't is erg! Maar ik ben er ook niet bang voor, want ik doe m'n werk, en ik zorg voor pater. Och, och, waar blyft-i? Is u niet bang voor de hel, juffrouw? Gut né, volstrekt niet, want ik doe m'n werk. Maar die man deed z'n werk niet. Hy vloekte en dronk, en ging om met slechte vrouwluî, en toch was-i niet bang voor de hel. Zie je, hy had er bang voor moeten wezen.
Legree kon niet nalaten dit gefluister te bemerken; en het was des te meer hinderlijk voor hem door de moeite, die men deed om het voor hem te verbergen. Hij dronk meer brandewijn dan gewoonlijk; hield over dag trotsch het hoofd op en vloekte nog harder dan anders; maar des nachts had hij kwade droomen en gedachten die alles behalve aangenaam waren.
Ze trachtte te lachen, ze deed of ze gelukkig was, het arme, verlatene kind. Lang kon dit niet duren. Want eens, toen de jonker verveeld en moede en knorrig tehuis gekomen was, en eenzaam bij het haardvuur zat, klopte de meid zachtjes aan de deur. Ze trad binnen. Ze vertelde hem, dat mooi-Ann gehuild had, dien middag, en ze wist wel waarom. Ze fluisterde. Hij vloekte.
Op het laatst echter vloekte hij me op een afschuwelijke manier uit, brak het beleg op en ging vast besloten naar het water. Dit was de eenige keer dat hij me in het nauw bracht drie dagen aan een stuk maar na dien, stond het hypodroom nooit stil. Rond, rond en rond als een zesdaagsche voor mijn pleizier, want hij had er nooit pleizier in.
En laat stroomen den wijn, die ons 't hart verheugt; en zoo gij, edele Abdal Kadir! het wraken mogt, bedenk dan tevens dat een dichter, dien onze groote Profeet toch niet vloekte en die geëerd bleef onder de onzen, dat Tharafa reeds zong: "En komt ge tot het drinkgelag, Ik doe u gaarn den ganschen dag Een trouw en kloek bescheid.
Wat kon't hun schelen of hij nu nog raasde en vloekte en ook dreigde met zijn stok! Er zat geen kracht meer in zijn knuisten en zijn beenen waren lam!
Toch bleef ik hem zien zooals ik hem in mijn droomen gezien had, als behoorde hij niet tot de hut. Het was alsof die ander, die vloekte en laag werd, alleen de wolk was die voor de zon gegleden kwam. En 'k bleef mijn droom gelooven, gelooven en zien, tot...." "Tot het einde?" "Ja, tot alles ophield. Dat is het einde mijner jeugd geweest." "En nù de werkelijkheid, Anna!"
Ivanhoe maakte een kruis, en zei gebeden op in het Saksisch-Latijn, of Normandisch-Fransch, zooals ze hem voor den geest kwamen, terwijl Richard beurtelings "Benedicite!" riep en "Mort de ma vie!" vloekte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek