Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
Men sprak er met zijn buurlieden over, en weldra wist de geheele verzamelde menigte, dat de nasporingen van het adviesvaartuig de Telegraaf tot geene uitkomst hadden geleid. Men moest dus de poging opgeven, om, al ware het ook maar een wrakstuk van de Viken, weer te vinden! De geheele bemanning scheen bij het zinken van het vaartuig omgekomen! De arme Hulda zou dus haren bruidegom niet weerzien!
Ole Kamp, als door een wonder aan de schipbreuk van de Viken ontkomen! Dat hij door het adviesvaartuig de Telegraaf niet naar Europa teruggevoerd was, sproot alleen daaruit voort, dat de schipbreukeling niet meer ter plaatse aanwezig was, toen de boot daar aankwam.
»Ja!" riep zij, »de brief is van hem!... Ja, van hem!... O, dat hij toch de tijding moge bevatten, dat de Viken op de terugreis is! Dat zou nog heerlijker zijn!" Inmiddels had vrouw Hansen, die de vreugde van hare dochter met welgevallen waargenomen had, den jongen gevraagd: »Komt ge niet binnen, jongen? Daar is een stoel, neem plaats bij het vuur."
De Viken was thans reeds een maand over haren tijd uitgebleven. Daar het toch, alles wel beschouwd, den betrekkelijk korten overtocht van New-Found-Land naar Noorwegen gold, kwam die vertraging iedereen, zelfs voor een zeilvaartuig, uiterst lang, ja te lang voor. Hulda leefde in den waren zin des woords niet meer. Dat laat zich trouwens wel denken.
Hij wist de dagteekening, waarop Ole Kamp, de stuurman van de Viken, het loterijbriefje in zee geworpen had. Hij kende daarenboven de dagteekening waarop, en de streek alwaar de flesch, waarin dat briefje besloten was geweest, opgevischt werd.
Zoo deed hij dus, en het departement van Marine te Kopenhagen stelde zich dadelijk met dat te Christiania in verbinding. Op dat tijdstip had men reeds bij laatstgenoemd departement de eerste brieven van professor Sylvius Hog ontvangen, die nauwkeurige berichten omtrent de Viken verzocht. Het was algemeen bekend, welk belang hij in de familie Hansen stelde.
»O, dat zou Ole Kamp mij zeker geschreven hebben," antwoordde Hulda, die dit niet durfde hopen. »Wie kan bewijzen, dat hij niet geschreven heeft?" vroeg de professor. »Ja, niemand." »En heeft hij geschreven, dan is het niet de Viken, die te laat is; maar wel de postboot van Amerika." »Meent gij?" »Zeker, meen ik dat.
Als er nog schipbreukelingen of wrakstukken van de Viken over waren, dan zouden zij daar te vinden zijn. Als de gezagvoerder van de Telegraaf daar niet slaagde, dan zou hij zijn nasporingen tot de naburige streken uitstrekken en er niet tegen opzien om de geheele oostkust van de Baffinsbaai te doorzoeken.
Daar zal ik berichten inwinnen... Ik zal de heeren Gebroeders Help gaan zien... Misschien hebben die tijdingen van New-Found-Land... Waarom zou de Viken niet de een of andere noodhaven hebben kunnen aandoen?
Er was iets aandoenlijks in dat laatste geschenk van den bruidegom aan zijne bruid. De openbare meening werd er door bewogen en niet zonder reden, zooals de lezer beseffen kan. Het oudst bestaande dagblad van Noorwegen, het Morgenblad was het eerste, waarin het verhaal van de schipbreuk der Viken en van het wedervaren van Ole Kamp verscheen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek