Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Zoo luidde het antwoord, dat met eenparige stemmen door die zeelieden uitgebracht werd op de verschillende vragen, door professor Sylvius Hog geopperd. Er bestond bij niemand twijfel, dat op de aangegeven wijze te werk moest gegaan worden. Maar.... wat zou er anders dan wrakstukken weergevonden worden, als de Viken inderdaad tegen een drijvenden ijsberg gebonsd had?
In een nummer van het Morgenblad had hij onder de zeetijdingen het navolgende telegrafische bericht gelezen, dat van New-Found-Land overgeseind was: »Het adviesvaartuig, de Telegraaf, op de vermoedelijke plaats van de schipbreuk der Viken gekomen, heeft geen enkel spoor ontdekt. Hare nasporingen op de Groenlandsche kust zijn ook zonder gevolg gebleven.
Misschien zou dat voldoende zijn om de nasporingen, die omtrent het lot van de Viken gedaan zouden worden, met oordeel te doen plaats hebben. De overtocht naar Bergen geschiedde zeer voorspoedig en in de kortst mogelijke tijdsruimte. Sylvius Hog zond bij aankomst te Moel zijn metgezel met het karretje terug.
Andere schepen b. v. konden ook trachten een spoor van de Viken te ontdekken. Zou het niet mogelijk zijn een soort van edelen wedijver tusschen de handelsvaartuigen, de visschersschuiten, de joëgts of andere schepen in het leven te roepen. Wanneer die hunne hulp verleenden, terwijl zij in de omstreken van de Far-öer of van IJsland stevenden, zou er zeer veel gewonnen zijn. Ongetwijfeld!
Men zag daarop de Viken met gebroken masten en de zeilen aan flarden, terwijl de verschansing gedeeltelijk weggeslagen was, het schip door den stormwind plat op zijde was geworpen, en het water met kracht door de weggeslagen luiken in het volkslogies stroomde. In één woord het schip op het punt van in de diepte weg te zinken.
Gij hebt dus het recht niet te verzekeren, dat Ole Kamp dood is, althans zoolang niet het werkelijk of vermoedelijk bewijs geleverd is, dat onze stuurman bij de ramp van de Viken omgekomen is." »Maar, waarom hebt gij uwe overtuiging niet aan mijne kinderen meegedeeld?" vroeg vrouw Hansen vrij sluw.
Maar...." »Neen, dat begrijpen wij. Maar, wat?" »Maar, voor alles moeten wij de zaken uit hun waar oogpunt beschouwen." »Helaas, mijnheer Sylvius," antwoordde Hulda. »Ik vrees, dat het ware oogpunt is: dat mijn arme Ole Kamp met de Viken vergaan is.... O, God!... O, God!" ... »Kom, kom, nu geen dwaze gedachten!" »Ik zal hem nimmer meer terugzien!" kreet het jonge meisje snikkend. »Zuster!
Was de Viken niet een stevig schip, dat goed gecommandeerd werd, eene flinke bemanning had en dus in oneindig beter omstandigheden verkeerde, dan die andere vaartuigen, die in de haven teruggekeerd waren. Dat alles viel niet te betwisten, niet waar? »Laten wij dan de hoop niet laten varen, lieve kinderen," vervolgde hij, »laat ons geduldig wachten!"
Nimmer hadden hun de uren zoolang toegeschenen! Voor hen kon die afwezigheid geen betrekking op nasporingen naar de Viken hebben, en het kwam niet bij hen op, dat Sylvius Hog het doel van die reis voor hen geheim hield, om hun eene latere teleurstelling, wanneer de pogingen mislukten, te besparen.
In dien zoo dringenden brief stond ook te lezen, waarom Sylvius Hog zooveel belang in den jeugdigen stuurman van de Viken stelde, welken dienst hij aan diens bruid verschuldigd was, en welke vreugde het zoowel hem als zijn omgeving zoude veroorzaken, wanneer hij de kinderen van vrouw Hansen eenige hoop zou kunnen geven. Toen de brief gereed was, bracht Joël hem dadelijk naar de post te Moel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek