Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 30 juni 2025


O! reeds in 1787 voorspelde ik, dat alles verloren was, den dag toen ik den hertog van Rohan, den prins van Leon, den hertog van Chabot, den hertog van Monbazon, den markies van Soubise, den vicomte van Thouars, pair van Frankrijk, in Longchamps in een chais zag rijden. Dit heeft zijn vruchten voortgebracht. In deze eeuw doet men zaken, men speelt op de Beurs, men wint geld en is gierig.

Over het klooster van Batalha heeft de vicomte Jean de Condeixa een studie nagelaten, die ons de gelegenheid geeft aan zijn hand iets van dat klooster te vertellen. Een andere Portugees, de heer Vieira Guimaraes, heeft een geschiedenis geboekt van de orde der Jezuïeten, tevens een lofspraak voor het klooster van Thomar.

Later zal de herinnering aan jou voor hem zijn als die bloemen, welke men frisch en geurend tusschen de bladeren van een boek legt, en die men veel, heel veel later terugvindt, verwelkt, verkleurd en dood, maar toch nog altijd met een onbestemden geur van haar eerste frischheid." Op een avond, dat Mimi zacht een melodie neuriede, vroeg vicomte Paul haar: "Wat zing je daar, lieveling?"

"Wat, ben je dan geen vicomtesse meer?" vroeg Marcel. "O God, neen!" "Al hoe lang niet meer?" "Al sedert twee maanden!" "Heb je den jongen vicomte te veel geplaagd?" "Neen," zeide zij, terwijl zij een steelschen blik wierp op Rodolphe, die in den donkersten hoek van de kamer was gaan zitten; "de vicomte heeft me een scène gemaakt naar aanleiding van het gedicht, dat men op mij gemaakt heeft.

En ik moet denken aan een geval voor de rechtbank te Saigon, waar een van die Indiërs, beschuldigd van ik weet niet welke euveldaad, aan een magistraat uit Corsica, die hem als wilde toesprak, ten antwoord gaf: "Wij waren al Franschen tweehonderd jaar vroeger dan gij." Bij de ruïnen van Angkor. Naar het Fransch van den Vicomte De Miramon-Fargues met photografieën van mevrouw de M.-F.

De jonge vicomte Paul, die Mimi tot tafeldame had, stootte haar ieder oogenblik met waren hartstocht aan met zijn voet. Phémie vroeg bij iedere gang tweemaal om dezen of genen schotel. Schaunard zwelgde in het druivennat. Rodolphe improviseerde sonnetten en brak bij het aangeven van den rhythmus de glazen. Colline praatte met Marcel, die nog steeds knorrig was. "Wat heb je toch?" vroeg hij.

"Een typische geschiedenis! Wat een zeldzaam exemplaar is die Musette toch! Stel je voor ...." En zij begon te vertellen hoe Musette, na bijna ongenoegen met vicomte Maurice gekregen en zich op weg naar Marcel begeven te hebben, heel toevallig even bij haar opgeloopen was en hier den jongen Séraphin aangetroffen had.

Doch toen zij het gedicht heelemaal uitgelezen had, bleef zij stil en peinzend voor zich uit zitten staren. Vicomte Paul vermoedde, dat zij aan Rodolphe dacht, en trachtte haar af te leiden. "Ik zal dat paar mooie oorbelletjes voor je koopen!" zeide hij tot haar. "Ja," zeide Mimi; "jij ..... jij hebt geld!" "En een hoed van Italiaansch stroo," voegde hij eraan toe.

Al deze geestelijken, schoon evenzeer hovelingen als mannen der kerk, vermeerderden de deftigheid van den salon van mevrouw T...., waaraan vijf pairs van Frankrijk, de markies de Vib..., de markies de Tal..., de markies d'Herb..., de vicomte Damb... en de hertog de Val... niet weinig luister bijzetten.

De jonge vicomte Paul snelde den dames tegemoet en geleidde ze naar de beste plaatsen. Mimi had een zeer fantastisch toilet aan. Musette was zeer uitdagend gekleed. Phémie geleek op een venster met gekleurde ramen, zij durfde bijna niet te gaan zitten. Het diner, dat twee en een half uur duurde, was zeer geanimeerd.

Woord Van De Dag

soepe

Anderen Op Zoek