Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Het was verschrikkelijk, verschrikkelijker nog dan dat stille ding daar aan de tafel, waarvan de grotesk misvormde schaduw op het bevlekte kleed hem aantoonde, dat het zich niet verroerd had, maar daar nog zat, zooals hij het gelaten had. Hij zuchtte zwaar, opende de deur wat wijder en liep met half gesloten oogen en afgewend gelaat de kamer binnen, besloten geen blik te werpen op den dooden man.
Beneden het onweder, boven den sterrenhemel, kalm en bedaard, met de maan, die hare vreedzame stralen op de jagende wolken wierp. Doctor Ferguson raadpleegde den barometer, hij wees 12000 voet hoogte aan. Het was elf uur 's avonds. "Den hemel zij dank, alle gevaar is voorbij," zeide hij, "het is nu voldoende, dat wij ons op deze hoogte houden." "Het was verschrikkelijk," antwoordde Kennedy.
Den vorigen dag al had hij zijn voeten op de straten van Trient open geloopen, en deze begonnen hem nu verschrikkelijk zeer te doen. Daar kwam hij eensklaps aan een driesprong. De eene weg liep tegen de bergen op; de andere door het dal en de derde door het bosch. Om tegen de hitte der zon beveiligd te zijn, koos hij den laatsten.
In dien tusschentijd kon ik niet nalaten te kreunen en tranen te storten, en mijn hoofd naar mijn zijden te draaien, om hem zoo goed ik kon te kennen te geven, hoe verschrikkelijk ik bezeerd werd door den druk van zijn vinger en duim.
Ach, het arme heilige kind had in den nacht door de stad geloopen! Wat had het niet moeten zien! Zoo veel armoede en zoo veel ellende en zoo veel ondeugd en zoo veel misdaden! Het was verschrikkelijk te denken wat het al niet had moeten ondervinden! De poortwachter ging naar den prior en toonde hem het beeld. En zij waren verbaasd dat het 's nachts buiten was gekomen.
Maar ik kon hem onmogelijk betalen en heb hem om uitstel gevraagd, met de belofte, dat we zullen betalen, zoo gauw we weer wat verdienen kunnen. Doch hij wil van geen uitstel hooren, en morgen moeten we dit huisje verlaten. 't Is verschrikkelijk, Dik, met dien zieken man, en ik weet nog niet eens, waarheen ik hem brengen moet. Vijfendertig jaar hebben we hier gewoond...."
Hoe kon ik hem troosten, nu binnen korten tijd de gevangenisdeur wellicht achter hen zou worden gesloten en Jan alleen met zijn zusje in de armelijke woning achterbleef? Neen, ik kon hem niet troosten, want iedereen zeide, dat zij wel veroordeeld zouden worden. »En dan toch onschuldig?» dacht ik, terwijl ik Jan vol medelijden aanzag. »Maar dat zou verschrikkelijk zijn.»
Toen zij er ingekropen waren, vielen de lianenstengels en klimopranken als een gordijn voor de opening neder. Maar de speurhond was haar op het spoor. Slechts weinige minuten later ontwaarde Zermah hem voor de opening. Hij blafte met klimmende woede en ijlde met een sprong vooruit, om de opening binnen te dringen. Een dolkstoot deed hem afdeinzen, terwijl hij verschrikkelijk jankte.
Het dagelijksche Offer, meer verschrikkelijk waar dan al de offers der antieke wereld, roerde hem door de grootsche verwerping van wat de zinnen bewijsbaar wilden, door den primitiven eenvoud zijner essence, door de eeuwige pathos der menschelijke tragedie, die het bracht in symbool.
Ja, 't heet dan verschrikkelijk, maar ook aanstonds, aanstonds plooit weer een lach hun mond, want daarnevens in het nieuwsblad, worden zij vergast op een aardig avontuur. Ja, zóó zijn de menschen, zoo zijn wij, WIJ menschen! We moeten zien van nabij, we moeten hooren en tasten; maar wij schuwen de ellende en houden haar gaarne van verre. Ei zie dan, en luister nog even.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek