United States or Afghanistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
De wereld doorkruist hij, en waar hij verschijne, Het vette der aarde blijft immer het zijne, Zoo doolt hij naar lust en vermoeit hem de reis, Voor den Barvoeter openen zich hut en paleis. Ter maaltijd verwacht, zal geen bengel het wagen, Zijn armstoel te ontwijden, naar het beste te vragen, De hoofdschotel blijft en de plaats bij den haard Onbetwist, voor den Barvoeter Monnik bewaard.
Bij Priapus, die waakte aan de tuindeur, was de wit bestofte boodschapper afgestegen. Martialis ging hem te gemoet. Wat wenscht de Keizer? vroeg de dichter, bleek. Dat Marcus Valerius Martialis onverwijld ten Hove verschijne. Hij gehoorzaamt, zei de dichter. Marcella, bied verfrissching den boodschapper. Martialis kwam glimlachend bij zijn gasten terug.
Hadden wij met eenen gewonen geest te doen, ik zou hopen, dat wij hem door dit middel zouden kunnen overwinnen; maar, Peternelle, staat er niet een groot kruis in de kamer, waar hij alle nachten slaapt? Het is te zeggen, indien hij slaapt. Neen, neen, het beste is, van Wildenborg te vertrekken, vooraleer de noodlottige dag verschijne.
Maar je wist 'er dan toch van! Nou, hij hep z'en bedreiging volvoerd. D'er is 'en inspekteur in me winkel gekomme, en, daar me bediende bij sting, vroeg-t-ie of ik us in de Pauwesteeg wou verschijne; de kommesaris wou me spreke. Prettig, asje j'eige zaak heb! 'k Schrok me n'en aap. Wist ik waar voor 't was!" In me schrik he'k et bove verteld.... (Haar in de oogen ziend:) Ja, da' was stom. Ik weet et wel. Maar me bediende had toch niet gezwegen. En dan ... 'k d
Het lot had de navolgende kleuren voor de volgorde der partij uitgedeeld: een blauwen bal en hamer aan broeder Sam, een rooden bal en hamer aan Beerenkooi, een gelen bal en hamer aan broeder Sib en eindelijk een groenen bal en hamer aan miss Campbell. »In afwachting dat de straal van dezelfde kleur voor mij verschijne," lachte zij. »Dat is waarlijk een goed voorteeken!"
En het vaderland staat boven het huisgezin; het welzijn van den staat boven dat van den enkelen mensch. Wat zijn wij, rampzalige stervelingen? Als de bladeren, die afvallen en verdorren, zijn de kinderen der menschen; spraak- en gevoelloos dwalen de schimmen der afgestorvenen rond, tenzij er een Odysseus verschijne, die haar voor eene korte pooze het bewustzijn weet te schenken.
En 't werd verlaten door Uw macht. Maar schoon onzichtbaar voor Uw volk, Verschijne aan ons verheugd gemoed In voorspoed, nog gelijk een wolk, Die voor bedrieglijk licht ons hoedt; En als op 't rampvol Isrel weer Een nacht, door storm verduisterd, daalt, Zij ons altijd barmhartig, Heer! Een vuurzuil, die ons pad bestraalt. Wij lieten binnen Babels stad De harpen, 's vijands schimp en spot.
Woord Van De Dag